Boodschappen doen

Als je niet langer een auto tot je beschikking hebt moet je zo de boodschappen doen

Op de helling

Sinds het vorige blog hebben we niet veel gevaren maar wel veel gedaan, op en rond het schip.

We zijn  blijven liggen op het zelfde plekje in de Lange Sleat, zoals hier gezegd wordt een "daalders plekje", waar wij het zeer naar onze zin hebben. Omdat de auto vlakbij stond en we wisten dat Malka die binnenkort zou meenemen naar Amsterdam hebben we vooral ook nog een en ander geregeld en ingekocht zoals grote blikken verf en ander klus materiaal en weggedaan zoals een kapotte centrifuge.
Het laatste weekend van mei stond in het teken van de laatste optredens van onze beider koren. Zowel zaterdag als zondag hebben we opgetreden op de graskaasfair in het dorp. Helaas natte, koude en zeer winderige dagen en dus weinig bezoekers op de fair, er was een moment waarop de koren slechts voor elkaar zongen.


Het werd de week daarna steeds mooier weer en er kon dus ook buiten werk gedaan worden, zoals het schoonmaken en met antislip schilderen van het voordek. Ik was nog niet klaar of het dek werd bevolkt door een kolonie Knutten, gelukkig maar tijdelijk.

Michel heeft zich bezig gehouden met het aller rottigste hoekje in het stuurhuis, geen rechte lijn, geen rechte hoek en het moest passen in 3 vlakken. Het lijkt niks maar was een enorme klus en nu kan er niemand meer in het gat naast de trap vallen, toch niet onbelangrijk.

Na een heel gezellig weekend met Malka aan boord, zulk mooi weer dat we voor het eerst de hele dag het achterdek konden benutten, is zij vertrokken met meenemen van onze auto. Weer een stap op het pad van alleen maar een varend bestaan.
Maandag 9 juni zijn we in alle vroegte vertrokken van ons plekje, in de regen en de mist, om naar Leeuwarden te varen waar we op de helling gingen.

Het was de 5e keer sinds we in september 2007 het schip kochten dat we uit het water gingen. De eerste 3 keer gepland, aankoop keuring (droogdok), plaatsen boegschroef en spudpalen (droogdok) en stralen en schilderen (getakeld met een kraan). Daarna nog een keer om een extra wierpot te plaatsen (droogdok) en nu om het roer te controleren (helling). De helling betekent dat het schip overdwars op grote blokken langzaam omhoog getrokken wordt, middels kabels en enorme tandwielen, een indrukwekkend gezicht.
Panache was bij Michel aan boord (ik maakte de foto's) en hij raakte geheel van slag omdat alles knarste en piepte, de lades van de kast gingen spontaan openen en het schip trilde. Alles ging echter prima en er is niets omgevallen of kapot gegaan.
De reden om eruit te gaan was dat het roer waarschijnlijk verbogen was, dat klopte inderdaad, mogelijk veroorzaakt doordat het voorschip eerder zakte in het ijs dan het achterschip. We lagen deze winter in ongeveer 15 cm ijs en door zuigkracht van schepen, in het PM kanaal, veranderde het water niveau onder het ijs voortdurend.
De verzekeringsman die kwam kijken constateerde dat er inderdaad een "evenement" had plaats gevonden en gelukkig wordt de reparatie dus grotendeels vergoed.
Het roer is losgemaakt en met een stuk van 2 cm ertussen weer vastgelast zodat het niet meer aanloopt (wie details wil weten moet het Michel maar vragen). Er is ook een nieuwe taatspot geplaatst, het stuk waar de onderkant van het roer in draait, dat is nu het nieuwste en glimmenste stuk metaal aan het hele schip maar onder water dus niet zichtbaar.

 Eenmaal op de kant bleek dat de verf op het voorschip er niet goed opzat, onder de waterlijn, mede doordat we sinds de verbouwing zoveel dieper zijn komen te liggen zodat de waterlijn een stuk hoger is gekomen. De verf is er met een hoge drukspuit afgeblazen en Michel heeft het voorschip waarnodig opnieuw geschilderd
 Ik kon het niet doen omdat het te hoog was en er door de blokken slecht te manoevreren was.

We hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om het rammelen van de spudpalen te verhelpen. In de bovenkant van de paal en de onderkant van de koker zijn kunststof doppen geslagen waardoor er geen metaal meer op metaal komt.
Weer in het water hoorden we het enorm bonken toen er een ander schip langsvoer.
We schrokken ons rot en dachten even dat de hele operatie spudpaal voor niets was geweest. Het bleek echter dat het niet de spudpalen waren (dat is goed opgelost) maar het roer dat nu zo soepel en vrij hangt dat het rammelt als er golfslag is, van de regen in de drup???? Nu ja, hebben we een nieuw probleem, komt ook wel een oplossing voor.

Nog even een laatste foto om te laten zien hoe hoog boven de grond (ong 5 meter) het was op het schip. Niet geschikt voor iemand met enige mate van hoogtevrees. Ik heb voornamelijk binnengezetenen en gezworen dat ik nooit meer langer dan 1 nacht op het schip blijf als het uit het water is.

We zijn nu weer een paar dagen terug in de Lange Sleat, hebben afscheid genomen van de vrienden die we hier gemaakt hebben en verlaten Friesland, we gaan morgen richting Groningen.

Daar zullen nog wat kinderziektes die we in de afgelopen weken gevonden hebben verholpen worden en dan gaan we Nederland verder verkennen.