Afsluiten en beginnen

Dit was de route zoals we die in 2014 uiteindelijk gevaren hebben

Hoewel het oprecht de bedoeling was vorig vaar seizoen af te sluiten met een laatste blog, is dat er niet van gekomen.

Allereerst hier dus nog even bijpraten.
 
Nog even wat cijfers over de tocht van 2014:

2147 km

345 motoruren

448 bedieningen, waarvan 297 sluizen en de rest bruggen

Na het vertrek uit de haven van Antwerpen, waar de boegschroef gerepareerd was, zijn we via de Belgische Kempen,  over de Zuid-Willemsvaart en het Merwedekanaal, door de altijd weer fraaie Koninginnensluis, en de Vecht terug gevaren naar Amersfoort.

De Koninginnensluis bij Vreeswijk

We hebben jaren gewoond in de buurt van de Vecht en veel fietstochten erlangs gemaakt maar vanaf het water is toch anders. Zeker met een grote boot als de onze is het bijzonder varen op de Vecht die beter geschikt is voor kleinere schepen maar het is goed te doen en wel heel leuk.

De Vecht, leuk bootje, mooi huis.

Varend op de Eem realiseerden we ons ineens dat we in de haven geen buiten schuur werk mogen doen en er waren een paar plekken die voor de winter nog even behandeld moesten worden. Al varend heb ik dus nog snel even het schuren gedaan en konden we er eenmaal afgemeerd iets opsmeren.

Snel, snel laatste schuurwerk

En toen lagen we weer in Amersfoort en was er natuurlijk het weerzien met vrienden en familie, altijd weer een van de fijne dingen van de winter.

Deze keer ook een weerzien met ons kleinkind die natuurlijk meteen moest worden ingewijd in de stuurmanskunsten, daar kan je niet vroeg genoeg mee beginnen.

Stuurman in de dop

In november zijn we samen heerlijk op vakantie geweest in Spanje waar we genoten van het weer, het landschap, nog meer familie en natuurlijk het heerlijke eten.

Vooral die leuke tapas bars waren zeer in trek bij ons.

Zo krijg je de rekening, met een krijtje op de toonbank geschreven

Het was in Amersfoort een wat onrustige winter dit jaar omdat de Eem uitgebaggerd werd en de diverse schepen dus een aantal keer naar een andere plek moesten opdat de baggeraars overal bij konden.

Het paste allemaal maar net

Maar deze winter genoten we ook van de wekelijkse logeerpartij van Nathan en van onze rol als grootouders. Alle clichés erover zijn waar, zoals wel de lusten en niet de lasten, veel meer tijd en geduld etc. en wat is het gezellig zo’n mannetje iedere week over de vloer en wat groeit hij hard.

Bezoek!

Zo gezellig, net als vroeger met zijn moeder

Op een ochtend in januari liep ik met mijn slaperige hoofd naar de keuken om koffie te zetten en verbaasde me erover dat alle keuken lades en deurtjes niet dicht bleven maar steeds weer open gingen. Het duurde enige tijd voor tot me doordrong dat er iets raars aan de hand was en toen was ik wel gelijk wakker. Het schip lag scheef en niet zo’n beetje ook.

Michel kwam gealarmeerd zijn bed uit en ging gelijk buiten kijken terwijl ik diverse grondluiken opende om te kijken of er water onder de vloer stond.

Een beetje lachend kwam Michel al snel weer binnen met de melding dat we op een meerpaaltje waren blijven hangen.

Gestrand op een paaltje

Het waterpeil in de Eem kan in korte tijd sterk wisselend, dat weten we en daar mee is rekening gehouden in de manier waarop we liggen afgemeerd. In de afgelopen jaren is er nooit zoiets gebeurd en we weten ook niet waarom nu wel.

Maar ja we lagen wel vast en scheef en een schip van zeventig ton schuif je niet eventjes opzij en van een paaltje af, dat ligt goed vast!

We hebben even overwogen om de stratenmakers die op de kant bezig waren met hun shovel te vragen ons daarmee opzij te duwen maar dan zou de kans op beschadiging wel groot zijn.

Uiteindelijk bedacht Michel (het was nog steeds ’s ochtends heel vroeg voor ons) dat de simpelste oplossing was om de motor te starten en even goed gas te geven, de lijnen zouden ons wel op de plaats houden, en daardoor dan iets omhoog te komen en eraf te schieten. En dat werkte ook prima.

En toen werd het maart en waren er steeds meer mooie dagen met warmere temperaturen.

Dan gaat het weer kriebelen en is het tijd om alle gordijnen die de kou buiten houden uit het stuurhuis te verwijderen en de vaarkrukken weer neer te zetten, om nieuwe plantjes voor de bakken te kopen en om vaarplannen te gaan maken.

Gordijnen weg en krukken terug

We hebben een reis gepland die ons via België en Parijs, langs (niet over) de Loire tot in midden Frankrijk voert. Vandaar meer oostelijk weer terug naar het noorden en uiteindelijk over de Maas terug naar Nederland.

We hebben er zin in.

De planning voor dit vaarseizoen

Inmiddels is de kop eraf  en we zijn meteen goed gestart met pech. Laten we hopen dat we daarmee onze portie pech voor dit jaar gehad hebben.

Geheel volgens planning zijn we woensdag de 25^e in de middag uit Amersfoort vertrokken met het plan om 2 uur te varen tot aan de Randmeren. De volgende ochtend vroeg vertrekken om voor 10 uur bij Muiden door de sluis te gaan, naar Weesp en vandaar verder.

Gezien de voorspellingen voor hele harde wind de komende dagen was alleen donderdagochtend goed om over de Randmeren te varen; met te harde wind loopt onze huisraad een te groot risico vanwege de golfslag.  

Het liep anders.

Na het afmeren die eerste dag werd duidelijk dat het niet mogelijk was de motor weer te starten. Onderzoek leidde tot de conclusie dat de startaccu’s de geest hadden gegeven. Helaas was dat niet eerder die dag gebeurd bij het proefdraaien of zelfs eerder die winter bij het verhalen, nee nu op een plek die ver van alles en iedereen is.

Om het nog erger te maken bleek ook de start accu voor de aggregaat overleden. Dus eenzaam en alleen en ook nog koud en zonder licht, geen leuk vooruitzicht.

De accu’s waren allemaal 7 jaar oud met een voorspelde leeftijd van 5 jaar, dus niet erg verwonderlijk maar wat een timing!!

Gelukkig hadden we in Amersfoort, via onze buren daar, kennis gemaakt met een scheepsmecanicien en we hebben hem gelijk gebeld. De man heeft ons fantastisch gered.

Donderdagochtend vroeg is zijn vrouw gekomen met een accu die we konden gebruiken om de aggregaat te starten en dezelfde middag zijn er nieuwe accu’s voor de motor geleverd en geplaatst.

Hiervoor moesten we wel de boot ongeveer honderd meter verslepen, het ouderwetse jagen, opdat de accu’s aan boord konden komen.

Michel achter en Rebecca voor, het lukte wel!

Een hele klus met die 70 ton, in de regen en harde wind om je oren (gelukkig wel wind mee) en dan te bedenken dat ze het vroeger altijd zo deden.

We zijn weer helemaal up and running, het wachten is tot de wind wat afneemt en dan vervolgen we de reis.

Zaterdagochtend de 28^e zou volgens de voorspellingen de enige periode zijn met windkracht minder dan 5, dus het was dan of nog een kleine week wachten.

Hoewel wij geen fans zijn van vroeg opstaan was de keus snelgemaakt en om 6.30 uur de trossen los.

115 kilometer

Doordat het inmiddels weekend was, waardoor een heleboel bruggen niet draaien voor maandag en door een gestremde sluis moest de route worden aangepast. Uiteindelijk hebben we tot 16.30 door gevaren en waren toen in Meerkerk.
Het waait nu en de komende dagen heel erg hard, schuimkoppen op het Merwedekanaal en het regent pijpenstelen, we blijven dus maar lekker even hier liggen, genoeg te doen.

Hierover dus meer in het volgende blog.