Antoing-Samois sur Seine

Ook dit jaar is het weer niet gelukt om via het Spiere-Roubaixkanaal de grens over te gaan.

Nadat we er in 2012, vlak na de heropening, doorgevaren zijn was er ieder jaar daarna een reden waardoor het niet lukte. Gesloten, te laag water, gestremde sluis etc, etc.

Deze keer moest het volgens de beheerder lukken ondanks onze diepgang van 1.20m.

Gelukkig spraken we in Antoing een collega schipper die ons meldde dat hij een paar dagen eerder aan de grond gelopen was met een diepgang van 0.80cm.

Toch maar via Valenciennes dus en we geven onze pogingen nu maar op, helaas.

We hadden al besloten via het Canal du Nord naar het zuiden te gaan, de meest commerciële en dus snelste route.

Sommigen vinden al die grote schepen vervelend maar wij hebben daar geen problemen mee en als je eenmaal in de “flow” zit schiet het ook wel lekker op want die commercials hebben haast, het zijn uiteindelijk wel 19 sluizen en een tunnel van 4,5km over een totale afstand van 95km.

Het CdN is best al zou droog en zonnig weer het wel aangenamer maken

In het Canal du Nord is de Riquevaltunnel, een lange tunnel met 4,5km maar ook een ruime en goed verlichte tunnel.

Michel wilde zeker zijn en zich niet om de hoogte van de achtertent hoeven bekommeren, daarom had hij de tent laten zakken en voor het gemak ook maar tot het laagste punt. Dan zakken de twee voorste draagstangen door hun dooie punt maar dat is geen probleem. We hebben dat al vaker gehad en met een beetje manuele ondersteuning kunnen ze dan via de elektrische bediening weer omhoog.

De lezer begrijpt ons chagrijn toen bleek dat het niet lukte de tent omhoog te krijgen na passage van de tunnel.

De achtertent doorgezakt door het laagste punt

Wat en hoe het precies gebeurd is snappen we zelf nog niet volledig maar de spindle arm, die de tent electrisch omhoog en omlaag beweegt, was te laag gekomen en had daardoor niet voldoende kracht om de tent omhoog te brengen.

De constructie is zo zwaar dat er geen sprake van was dat wij het manueel voldoende omhoog konden brengen tot het punt waar de motor weer kon overnemen.

Na het eerste moment stevig balen een kolfje naar Michels hand om hier een oplossing voor te vinden…….en ja hoor!

De kraan in de hoogste stand en de hijskabel uitgerold

Lange lijn van de hijskabel naar het middenachter punt van de middenbalk zonnetent

Rebecca op voordek met bediening hijskabel en camera, Michel op achterdek en beiden met een walkie-talkie

Langzaam maar zeker de hijskabel inhalen en daarmee de tent omhoog hijsen, voorbij punt waar op het weer elektrisch kon.

Hoera de boel staat weer en het werkt allemaal nog maar……er is wel iets raars gebeurd

We hadden het gesnapt als het frame iets verbogen was met een punt naar boven door de kracht die er vanaf de hijskraan op werd uitgeoefend maar tot onze verbazing was er een verbuiging met een dip naar beneden tegen de hijskracht in, rara hoe kan dat nou.

Wie het weet mag het zeggenJ

Michel kijkt in opperste verwondering naar de verbuiging van het frame

Op deze foto is de verbuiging duidelijk zichtbaar

Gelukkig was het weer inmiddels iets beter geworden zodat het prettig was om een paar dagen in l’Isle-Adam te blijven, een mooi plaatsje aan de Oise waar het prettig toeven is. 

Een beetje gewerkt in de tuin die floreert met al die regen, de violen staan ook nu nog volop te bloeien in tegenstelling tot andere jaren. 

Gedurende de winter hadden we een e-mail ontvangen van een fransman die informatie wilde over de motor die wij in het schip hebben. Daaruit is een hele mailwisseling voort gekomen en Michel heeft hem goed kunnen informeren en op weg helpen bij het bestellen van een motor.

Mochten we ooit bij hem in de buurt komen moesten we zeker een paar dagen langszij komen.

Nu was dat helemaal op onze route naar Parijs, op de Seine in Rueil-Malmaison. We hadden dus afgesproken om te stoppen bij Stéphane en zijn familie.

We vroegen Stéphane of hij iemand wist die ons zou kunnen helpen om het frame van de achtertent te herstellen en dat bleek hij zelf te kunnen doen.

Michel en Stéphane hebben de tent weer in zijn oorspronkelijke vorm gebogen.

We kunnen dus nu de tent weer gebruiken al doen we hem niet meer zo laag. We hebben nu een provisorische beveiliging om te voorkomen dat hij teveel doorzakt en een betere oplossing komt op de lijst van winterklussen.

Terwijl de heren hard aan het werk waren heb ik mijn nieuwe aanwinst eens uitgeprobeerd. Het is geen onprettig gevoel om een beetje te draaien en door de wind heen en weer bewogen te worden maar ik ben er nog niet van overtuigd dat het écht iets voor mij is; ik ga het binnenkort nog maar eens proberen.

En toen naar Parijs waar we ruim een week gebleven zijn en zoon en vriendin de gelegenheid hadden Parijs te verkennen.

Wijs geworden na onze ervaring vorig jaar met de gestolen fiets en onrustige nachten door mensen op de boot, hadden we ons goed voorbereid.

houten uitzetters die met een wieltje langs de rand gaan als er beweing in het schip is

De tijdelijke oplossing van vorig jaar had Michel in de winter verbeterd en in combinatie met de loopplank werkte het voortreffelijk. We haalden voor het slapen gaan de loopbrug op en konden rustig slapen, helemaal geweldig.

 We vonden het ook wel weer best om Parijs te verlaten, het was er wel erg vol en druk en na 3 jaar achter elkaar afmeren in Parijs worden we ook een beetje blasé J.

We hebben wel weer iets nieuws gedaan want we zijn met het kleine bootje over de Ourq gevaren, een kanaal dat vanaf de noord kant van Parijs naar de Marne gaat maar slechts een klein eindje bevaarbaar is. Tot grote vreugde van Panache want die vindt niets leukers dan in de dinghy varen.

Weer terug van een tochtje over de Ourq

We begonnen nu aan het deel van de reis dit jaar waar we beiden zeer naar uitgekeken hadden, door de Bourgogne.

Door het Canal Saint Martin weer naar de Seine en daar bij de chinees naar rechts de Seine vervolgen in plaats van naar links de Marne op.

De chinees is een enorm groot chinees restaurant dat precies op de hoek van de splitsing staat, een begrip voor iedereen die daar wel eens gevaren heeft.

 

Bij de chinees naar rechts, zie ook kaartje

Ook bij het verlaten van Parijs naar het oosten zie je, net als bij binnenvaren via het Canal Saint Denis, langs de oevers hoe mensen daar proberen met lappen, kapotte caravans en autowrakken hun “huis” te bouwen te midden van een onbeschrijfelijke troep.

En dan ineens een plekje waar de bewoners duidelijk geprobeerd hebben er meer van te maken dan een krot.

Ik vind het iedere keer moeilijk daar langs te varen, het maakt de verschillen die er zijn zo duidelijk en hard. Ik vraag me ook wel af in hoeverre er sprake is van onmacht om het anders te doen en keus om het zo te doen.

In deze regio, met veel commerciële vaart, wordt duidelijk meer aan onderhoud gedaan van waterwegen en sluizen. Hele sluiscomplexen worden ook vernieuwd zoals hier op de Seine waar ook de loopbrug over de sluis vernieuwd is en zelfs voorzien van een enorme spiegelwand zodat je je eigen schip er onder door kunt zien varen. Kunst of functioneel???

Na een stop in Melun, van waaruit we per fiets naar het indrukwekkende Château Vaux le Viconte en bijbehorende tuinen bezocht hebben, liggen we nu in Samois-sur-Seine. Net een paar weken te vroeg voor het jaarlijkse Django Reinhard festival.

Slot en tuinen worden gezien als een voorbeeld voor Versailles 

Morgen varen we verder en dan gaan we van de rivier af en weer over kanalen. Dan zijn er meer mogelijkheden voor ons om af te meren want we zijn dan niet afhankelijk van kades en bolders maar kunnen de spudpalen laten zakken als we een mooi plekje zien.

Daarover meer in het volgende blog.