We zijn weer op weg, eerst nog even naar Groningen

Wat eerder dan oorspronkelijk de bedoeling zijn we afgelopen woensdag uit Amersfoort vertrokken.

Voordat we naar het zuiden kunnen afzakken, naar la douce France, moeten we eerst “even” naar Groningen op en neer ( we hebben daar zo langzamerhand een jaar abonnement).

Vorig jaar heb ik geen blog geschreven over ons laatste deel van de reis, dat zal ik nu inhalen en dan wordt ook duidelijk waarom eerst Groningen.

 

Vorig jaar zijn we dus de Sambre afgevaren tot Landrecies, daar moesten we keren omdat de route tot Parijs is versperd door een kapotte brug. Het leuke is wel dat een vaarweg de ene kant op beslist anders is dan de andere kant op, dus heen en weertjes zijn geen probleem.

Er was genoeg te beleven tijdens dit  ongeveer 190 kilometer lange traject, heen en terug naar Charleroi.

We hebben onderweg fietsers opgepikt die een stukje meegevaren zijn en van het gastenverblijf gebruik maakten, een Duitse vader en dochter die van Magdenburg naar Parijs fietsten, cadeautje voor haar 13^e verjaardag, op haar verzoek.

 

’t Majeur fungeerde als springplank voor de plaatselijke jeugd in Thuin, een plaats die helemaal tegen de berg op gebouwd is

het schip links is 't Majeur

waardoor je van bovenaf een prachtig uitzicht op de rivier, en op dat moment ook ’t Majeur, hebt.

't Majeur, de Goede Verwachting en de Emmanuel in Berlaimont

In Berlaimont hebben we, volgens afspraak, vrienden ontmoet die met hun schip ook over de Sambre voeren en een gezellige avond doorgebracht.

In Berlaimont hebben we kennis gemaakt met mensen die de voormalige pastorie bewonen, een prachtig huis dat ons bijna aan het twijfelen bracht over wonen op een boot, met zelfs achter aan de tuin een eigen eiland in de Sambre. Een geweldige plek voor barbecue, gezelligheid en Franse conversatie.

Vanaf de Sambre weer naar het noorden waar we tweemaal, met verschillende gasten, het rondje Belgische kunstwerken hebben gevaren. Het is zo leuk en bijzonder dat het ons ook niet verveelt om het meerdere malen te doen. We hebben het dit jaar dan ook weer opgenomen als mogelijkheid om mee te varen, zie hiervoor deze pagina op de website

Voor de Amsterdammers onder de lezers: het Canal du Centre tussen de oude liften wordt schoon gehouden door een bootje met opschrift: “houd het IJ vuilvrij”.

Vervolgens zijn we via de Dender weer naar het noorden gevaren, dit was echt het jaar van de herhaalde routes. Ook nu weer heel anders dan de route naar het zuiden. Dit niet in de laatste plaats omdat we twee weken samen gevaren hebben met onze Engelse vrienden op hun schip, de Esme.

 

In Ath wordt jaarlijks een optocht van reuzen gehouden. Enorme rieten reuzen die worden voortbewogen door de mensen die erin zitten. Een toeristische trekpleister waar duizenden mensen op af komen.

Wij hadden veel geluk want nu, in het naseizoen, werd weer een optocht gehouden vanwege het honderdjarig bestaan van een van de verenigingen. Wel het feest, wel alle prachtige reuzenpoppen en helemaal geen toeristen behalve wij en de poppen werden op de kade bij ons voor de boot opgetuigd, geweldig!

Nog een paar dagen in Antwerpen, alwaar ook weer gezellig bezoek en het is een hele leuke stad om te zijn. Fraaie ligplaats in de haven aan de voet van het MAS.

Inmiddels was het eind september en van Antwerpen gingen we naar Amersfoort, de zomer liep op z’n eind en de wintergeneugten van een paar maanden op een vaste plek lokten ook weer.

We hebben Antwerpen verlaten met rustig weer en planden een ligplaats voor de nacht in Dinteloord, dat is ook gelukt.

Helaas trok de wind nogal aan onderweg, niet zodanig dat we niet konden doorvaren maar het was niet erg rustig varen.

Toen we op het Volkerak voeren werden we verrast door een krakend lawaai, wij stonden binnen en het geluid kwam van buiten. Toen we naar achteren keken bleek het complete zonnedak verdwenen, door een windhoos losgerukt uit de borgingen. Vierentwintig vierkante meter stalen frame met zwaar zeildoek bespannen, inclusief de plantenbakken die eraan hingen, de koperen bel en de lichtslang. Op het moment dat zoiets het water raakt loopt het vol en zinkt gelijk, we hebben het alleen horen gebeuren en niet meer gezien.

't Majeur zonder zonnetent

Dat het een windhoos moet zijn geweest en niet gewone rukwind leiden we af uit het feit dat alles wat op het achterdek stond, stoeltjes, barbecue, kandelaars, niet eens verschoven was dus geen wind onder het afdak door. Via de marifoon hoorden we dat een commerciële vaarder de andere kant op twee luikenkappen verloor op dezelfde wijze.

Vandaar dat we nu dus op weg zijn naar Groningen waar Willem de Vries ons nieuwe zonnedak gaat maken.

We hebben het in Amersfoort zeer naar ons zin gehad en zijn van plan om daar komende winter weer terug te keren, maar éérst nog een lange, hopelijk warme zomer in Frankrijk en een hopelijk even aangenaam voor- en naseizoen op de heen en terug weg.

Na een jaar varen zien mijn handschoenen er zo uit maar ik ben er helemaal klaar voor, nieuw seizoen nieuwe handschoenen.