Meerkerk-Antoing

Als gevolg van de aanhoudende harde wind, waardoor varen voor ons geen optie was, zijn we bijna een week in Meerkerk blijven liggen.

Eén dag was de wind zo sterk dat zelfs de brug enige tijd niet draaide ondanks dat er commercials lagen te wachten.

 Heel vals licht maar de bonus is een prachtige regenboog over Meerkerk

 Koppen op de golfjes in het Merwedekanaal bij Meerkerk

 Onze buurman de windmolen, die een waterrad aandrijft, maakte die dagen overuren.

Bij vertrek uit Amersfoort hadden we gepland dat we 24 april voor een paar dagen terug naar Nederland wilden met een huurauto. Daartoe moeten we het schip dan op een veilige plek kunnen achterlaten, we wisten precies waar we dat wilden doen, namelijk in Antoing in Zuid-België vlakbij Tournai.

Volgens planning zouden we 13 dagen speling hebben als we de andere dagen van 9-15 uur zouden varen, een rustig tempo dus met genoeg speling om rustig af en toe een paar dagen te blijven liggen.

Nou zijn we gewend dat een planning niet meer is dan dat en het in de praktijk altijd anders gaat en deze keer was niet anders.

Voor we uit Meerkerk vertrokken hadden we weliswaar 2 dagen ingelopen doordat we in één hele lange dag naar Meerkerk gevaren waren maar ook 2 dagen ingeleverd vanwege de accu’s en 6 dagen vanwege het slechte weer.

Genoeg marge over, maar minder dan we wilden voor de leuke trajecten in België.

Vorig jaar op de terugweg over de Zuid-Willemsvaart zijn we dwars door Den Bosch gevaren een leuke route voor ons. Voor de vele commerciële schepen die er varen minder want erg smal en tijdrovend en daardoor ook voor Den Bosch belastend.

Maart 2015 is het Máximakanaal geopend waardoor de grote schepen om Den Bosch geleid worden. Wij hadden ons niet gerealiseerd dat wij helaas ook niet meer door Den Bosch mogen.

Het nieuwe kanaal is veel minder leuk en eigenlijk saai, 9 km en er zijn 8 bruggen over dat kleine stukje, het moet een vermogen gekost hebben.

 Máximakanaal.

Wij vertrokken van Den Bosch op 1^e Paasdag om via de Zuid-Willemsvaart naar Belgie te gaan, normaal gesproken doe je daar zeker 2 dagen over vanwege de vele sluizen maar deze dag konden we achter elkaar doorgaan en stonden alle sluizen al voor ons klaar. De sluiswachters waren blij dat ze wat te doen hadden en wij zijn de gehele dag geen enkel varend schip tegen gekomen, ze lagen allemaal stil vanwege Pasen.

De dag die we daarmee gewonnen hadden hebben we de volgende dag gelijk weer verloren omdat, wat wij totaal niet voorzien hadden, in België, anders dan in Nederland, alles gesloten is niet alleen 1^e maar ook 2^e Paasdag en er dus geen sluis draait. Voor de eerste sluis in België hebben we dus moeten wachten.

We waren vlak daarvoor de grens overgevaren iets wat totaal niet opvalt of gemarkeerd wordt anders dan door het opvallende verschil in onderhoud van de waterwegen en de wallekant.

 Waar Nederland overgaat in België is goed te zien.

Na het kanaal Bocholt-Herentals moesten we door de haven van Antwerpen en via de Royersluis naar de getijde rivier de Schelde om naar de Dender te varen.

Iedere keer als we de Schelde op gaan is het weer een heel gereken en geplus om te bepalen wat een goed moment is om te gaan. Niet alleen moet je rekening houden met het tij, vol tegen de stroom in varen is zonde van tijd en diesel, maar ook de lengte van de tocht is mede bepalend aangezien het tij gaande de rit veranderd. Ook moeten we rekening houden met het moment waarop het tij verandert en dus welk moment we kunnen vertrekken, om 4 uur ’s morgens of ’s avonds in het donker is voor ons geen optie. Per dag verschuift de omslag hoog naar laag tij of omgekeerd een half uur. In ons geval betekende het deze keer dat we vóór het weekend over de Schelde moesten ipv, zoals we eigenlijk wilden, erna omdat we anders in het donker zouden moeten varen.

 Drijvende steiger op Schelde waarvan de bedoeling is dat hij met het tij mee op en neer gaat; lukt niet altijd blijkbaar.

Het noordelijke deel van de Dender (een Noord-Zuid verbinding in België), tot Aalst, wordt redelijk bevaren door commerciële schepen en we zagen nu dat ze bezig zijn met voorbereidingen om sluizen en gekanaliseerde delen te verbreden zodat er grotere schepen door kunnen. Voor ons aan de ene kant jammer omdat het drukker en minder landelijk wordt maar vooral is het, ook voor ons, verheugend te merken dat de scheepvaart op dit soort wateren toeneemt want dat betekent dat ze open en onderhouden blijven.

Na Aalst is er eigenlijk geen grote vaart meer mogelijk en moeten wij ook heel langzaam varen vanwege de vele bochten en het gebrek aan veel water onder het schip. Daar zijn de Dender en omgeving ook wel erg mooi en groen. De sluizen worden vanaf Aalst tot Blaton (het Zuidelijkste punt) nog met de hand bediend. Zowel in België als in Frankrijk komt dat steeds minder voor en zijn de meeste sluizen geheel of gedeeltelijk geautomatiseerd.

Niet alleen de sluizen maar ook de bruggen worden handmatig bediend en soms met de brugwachter als contragewicht

  sluiswachters aan het werk

Wij waren het eerste schip dat dit seizoen ook na Aalst verder ging en dat hebben we geweten ook. Alle kinderziektes na de winterstop kwamen op ons bordje. Sluisdeuren die niet geheel open of dicht gingen, bruggen die niet open of dicht gingen en vooral ook heel veel rotzooi die nog in het water lag en zich bij iedere sluis ophoopte.

Bij Ninove moesten we anderhalve dag wachten voordat het lukte de brug te openen.

Na onze malheur vorig jaar met een kapotte boegschroef door troep in het water zijn we erg voorzichtig geworden.

Heel langzaam sluis in en uit dus en proberen met een pikhaak zoveel mogelijk grote rommelstukken opzij te schuiven.

 De troep in en rond de sluizen is enorm

Sinds vorig jaar hebben we een scooter aan boord, dat bevalt heel goed want hierdoor wordt onze actieradius een stuks groter dan met de fiets.

Helaas kan het zomaar gebeuren dat er iets kapot gaat als je net een eind weg bent van het schip en net uitgebreid boodschappen hebt gedaan.

Michel duwt hier de scooter, waarvan de gaskabel gebroken is, met een krat vol boodschappen achterop op zoek naar een garage of werkplaats. Ik loop erachter met twee grote pakken toiletpapier (heb je zo af en toe toch nodig).

Gelukkig vonden we iemand die ons, tijdelijk, kon helpen door de gaskabel los te knippen zodat Michel hem met de hand kon bedienen. Zo zijn we toch thuis gekomen en inmiddels is het gerepareerd, deze keer goed afgelopen.

 Michel doet het zware werk.

Een opvallend fenomeen dat mij al zolang wij varen opvalt is dat sluiswachters telefoneren terwijl ze de deuren open of dicht draaien.

Het maakt niet uit waar of welk land, of het jonge werkstudenten of oudere professionals, zijn ze staan doorlopend te telefoneren en bij iedere sluis. Soms gaat een equipe van twee sluiswachters wel een hele dag met ons mee, dat is nodig als je zo’n tien sluizen op een dag doet en bij iedere sluis wordt continu getelefoneerd.

Zou het een werkopdracht zijn?????

Bellende sluiswachters

Toen we van de Dender afkwamen moesten we nog een paar uur varen tot Antoing, onze eindbestemming. We hadden inmiddels nog één dag speling op onze oorspronkelijke planning dus prima.

We kwamen eind van de dag bij het punt waar we nog twee sluizen doormoesten en een half uur varen maar aangezien we daar heerlijk zouden liggen voor de nacht besloten we dat de volgende ochtend te doen.

De sluiswachter had de lichten al voor ons op groen gezet we melden haar, onder dank zegging, via de marifoon dat we er geen gebruik van wilden maken en de volgende dag zouden passeren.

Zij bedankte ons voor de melding, wenste ons een prettige avond en tot ziens.

Wie schetst onze verbazing toen de volgende dag er geen enkel licht brandde op de sluis en er geen respons kwam via de marifoon. Op internet gezocht of we misschien weer een feestdag gemist hadden of enige andere informatie, niets te vinden.

Navraag bij de schipper van een de enige andere boot leerde dat alle Belgisch vervoer aan het staken was en dus ook de sluizen, zij hadden het op de radio gehoord maar hadden geen idee waarom en hoelang.

 Alle sluislichten zijn uit.

Gelukkig was de staking de volgende dag voorbij en kwamen we dus met nul marge aan in Antoing.

Maar zoals gezegd dat is vaker gebeurd.

Inmiddels zijn we terug uit Nederland, is de huurauto weer ingeleverd en gaan we morgen verder, weer een grens over nu naar Frankrijk, daarover meer in het volgende blog.