Aan alles komt een einde

Zoals de aanhef van deze post al doet vermoeden zal dit de laatste aflevering zijn van dit blog.

De vorige aflevering was van juli 2017(link), ik ga niet alles wat er sindsdien is gebeurd verhalen maar zal wel de grote lijnen schetsen en dat brengt me dan ook tot de verklaring waarom dit de laatste is.

Na ons verblijf in Utrecht, waar Michel met hulp van de revalidatietherapie goed herstelde van het herseninfarct, was het in september tijd om voor de winter weer naar Amersfoort te gaan.

We wilden er een leuke tocht via de Vecht van maken en om te beginnen Utrecht aan de noordkant verlaten.

‘t Majeur is te groot om dwars door Utrecht te kunnen varen maar er is een sluis in het Merwedekanaal waardoor je aan de noordkant op het Amsterdam-Rijnkanaal uitkomt. Die sluis kan draaien maar wordt niet vaak gebruikt.

Michel heeft erg zijn best gedaan en het is hem gelukt om toestemming te krijgen voor passage door de Muntsluis.

Waarom we dat wilden? Nou omdat het kan en omdat we het niet eerder gedaan hadden.

Niet alleen de aanvraag maar ook de passage zelf had de nodige voeten in de aarde want de draaibrug voor de sluis ging niet open omdat er een probleem met de slagbomen was. Toen dat eenmaal lukte konden we passeren en geschut worden in de handmatig bediende sluis.

Muntbrug en Muntsluis in het Merwedekanaal

Ik denk dat de mensen van de havendienst Utrecht het ook wel leuk vonden, weer eens wat anders dan alleen maar op de knop drukken.

Bij Maarsen konden we de Vecht op en hoewel ook daar ‘t Majeur wel groot is kunnen we prima varen over de Vecht en is het, zeker in het naseizoen, een leuke tocht.

Het voordeel van varen buiten het hoogseizoen is dat je ongestoord op veel plekken mag blijven liggen, zoals in het centrum van Weesp

voor de kerk, hier nog zonder de spits, die er inmiddels weer op staat, in Weesp

We zijn een paar dagen in Weesp gebleven maar toen we verder wilden naar Amersfoort ging het helemaal mis.

Net weer door de brug en op de Vecht klonk er een alarmerend geluid uit de machinekamer, alsof er een betonmolen vol grind stond te draaien. Inspectie, afgemeerd aan de meerpalen, leverde geen zichtbare schade op maar duidelijk was wel dat we zo niet konden varen.

Gekeerd dus maar en weer terug door de brug Weesp in.

Al snel werd duidelijk dat er geen sprake meer was van verder varen; er was waarschijnlijk in de loop der jaren een bout losgetrild, die bij de montage van de motor niet was geborgd, en ons stond een hele grote, langdurige en ingrijpende reparatie te wachten.

de “kingpin” die in dit geval de boel niet definitief bij elkaar hield maar de oorzaak was van alle ellende

We hadden tijdens ons eerdere verblijf in Utrecht al besloten dat het tijd voor ons was om de ligplaats daar (zie deze link), die we in 2013 gekocht hadden, zelf te gaan gebruiken, in principe in januari.

In Weesp konden we niet blijven maar een plek in de buurt van Utrecht was een betere optie dan Amersfoort. Gelukkig konden we in Vreeswijk terecht.

Via het A-R-kanaal zijn we op de sleep daarheen gegaan.

Achter de sleepboot dwars door Weesp en over het A-R kanaal

We lagen mooi in Vreeswijk midden in het dorp en door de sneeuw werd het ook nog eens heel pittoresk.

wintertafreel in Vreeswijk

met de camper langs de Gorges de Verdon

We hebben een goede tijd gehad in Vreeswijk.

In die periode genoten wij van een heerlijke en ongestoorde campervakantie in Frankrijk en het huwelijk van onze zoon Steven met Stefanie. En natuurlijk de bruidstaart (ook dit was voor mij de laatste)

Yesssss getrouwd

de bruidstaart met motto katten en muziek

Daarna stond heel veel in het teken van de reparatie.

Gesteund door de verzekering, geholpen door scheepsreparateur Sjaak en met de nodige zelfwerkzaamheid waren we uiteindelijk in januari in staat om op eigen kracht naar Utrecht te varen.

dit ben ik, showing off in de machinekamer, maar het meeste werk is toch echt door Michel gedaan

We wilden nu onze ligplaats innemen en deze enerverende periode afsluiten

Onze ligplaats in Utrecht in de Vaartse Rijn, bij de splitsing met het Merwedekanaal. Links gezien vanaf de richting van het A-R kanaal en rechts vanaf de richting centrum.

‘t Majeur was weer helemaal in orde en eigenlijk beter dan voorheen en we wilden weer lekker gaan varen, wat gebeurd was was gebeurd, zowel Michel als de boot waren in goede conditie en we besloten naar Oostende voor Anker te gaan.

Samen met een aantal andere schepen, o.a. enkele van de degenen die doorgevaren waren naar Berlijn toen wij in Hannover achterbleven, zijn we naar Oostende gevaren, dat maakte de tocht erheen al leuk.

Gezamenlijk in de Royersluis en daarna over de Schelde richting Gent en OostendeGezamenlijk in de Royersluis en daarna over de Schelde richting Gent en Oostende

Oostende voor Anker was, als iedere keer, een vrolijke en gezellige bijeenkomst.

Weerzien met bekenden en een zeer gastvrij onthaal door en voor iedereen.

de haven ligt weer vol

We hebben daarna een deel van de zomer heerlijk in België rondgevaren. Hebben deelgenomen aan de DBA rally in Gent en zijn weer met alle scheepsliften op en neer gegaan omdat het zo bijzonder is.

de DBA rally in Gent, Portus Ganda

't Majeur in de bak bij het hellend vlak van Ronquieres	't Majeur in de bak van de lift bij Strepy

Wegens verplichtingen in Nederland moesten we eind juni terug zijn, dat was helemaal geen punt want we konden lekker naar onze eigen plek in Utrecht.

Voor we vertrokken was al wel duidelijk geworden dat het ons in deze stad uitstekend bevalt, gezellig en genoeg te doen. We wonen vlakbij het centrum maar ook een beetje buiten, dat laatste merkten we helemaal toen we terug waren in de zomer.

Dagelijks was het een drukte van belang langs onze boot want er varen heel veel bootjes in en rond Utrecht, allemaal vrolijke mensen die een uitje maken of op doorreis zijn.

We genoten van de mooie zomer, ons achterdek en het zicht op het water.

Helaas bleek de medicatie van Michel niet voldoende bescherming te bieden en heeft hij in juli een tweede herseninfarct gekregen.

Ook dit maal is hij gelukkig, gesteund door de revalidatietherapie, goed hersteld en hopelijk gebeurt het niet weer, maar garantie is er niet.

Het heeft ons wel aan het denken gezet en de resultante daarvan is dat we besloten hebben dat we ‘t Majeur willen verkopen.

Bij voorkeur houden we de ligplaats en leggen hier een woonark neer; of dat lukt moet blijken.

We willen een ander soort reizen gaan maken en beginnen met een rondreis door Vietnam in februari, hier hebben we beiden veel zin in.

We realiseren ons dat de verkoop niet makkelijk zal zijn en wel eens een lange tijd kan duren, mocht iemand interesse hebben of iemand kennen die interesse heeft, hoort zegt het voort......

Zolang het schip niet verkocht is gaan we, in principe, wel nog varen; we denken er nog na over waar en hoe we het regelen.

Het varen is zo leuk en makkelijk met dit schip en het leven op het schip bevalt zo goed dat we er nog niet helemaal afstand van willen doen.

We hebben geweldige reizen gemaakt met ‘t Majeur en veel beleefd, het was ook altijd weer leuk om daar verslag van te doen in dit blog, als je wilt kan je het allemaal terug lezen in eerdere afleveringen.

Ik weet, door de reacties die ik kreeg, dat het blog gelezen werd door bekenden en vreemden over de hele wereld. Dat heb ik altijd erg leuk gevonden en dat was ook een stimulans om te schrijven.

Het is echter mooi geweest en wordt vanaf nu een herhaling van wat we eerder deden, een goed moment om te stoppen met het blog.

We wensen iedereen alle goeds voor het komende jaar en alle jaren daarna.

Veel water onder het vlak als je vaart en ter land, ter zee of in de lucht mooie reizen.

Zwaai naar ons als je in Utrecht voorbij vaart of kom als je in de buurt bent langs voor een drankje en een praatje.

Rebecca, Michel en Panache