De tijd vliegt voorbij.....

De vorige blog was pas 10 dagen geleden maar het lijkt al wel heel lang, we doen ook zoveel "1e keer" dingen dat het leven zeer intens is op het ogenblik.
Zaterdag zijn we dan echt van onze vaste ligplaats vertrokken (we hebben de jachthaven niet geheel vaarwel gezegd want liggen nu bijvoorbeeld alweer tegen over de haveningang aan de tuigsteiger).
Het was overal heel rustig en een plekje vinden aan een steiger bij een eilandje in de buurt van Grou was dus ook geen enkel probleem. Onze eerste nacht in de "vrije" natuur. Hoewel geen stralend weer hebben we genoten van de rust, het uitzicht en de stilte. We zullen dit hopelijk nog heel vaak op heel veel plaatsen ervaren, maar nooit is het meer de 1e keer.
De volgende dag zijn we naar een steiger bij Grou gevaren om daar alle verjaarsbezoek op te halen.

Op een van de eerste stralende en warme dagen van het jaar hebben we, bij weer een ander eiland, geluncht,en met vrienden en familie de verjaardag van Rebecca en onze nieuwe start gevierd. Het was een bijzondere en gezellige middag.
Helaas was er ook een wat minder moment, maar gelukkig liep alles goed af, want Panache heeft de jacht ontdekt.
Panache liep los op wat wij dachten dat een klein eilandje was maar er bleek toch wel een verbinding met het achterland. Dat ontdekte hij ook en ineens was hij verdwenen en rende over de weilanden achter de reeën en konijnen aan die daar rondlopen.
Hij is onwaarschijnlijk snel en heeft een formidabel uithoudingsvermogen. Michel en Steven hebben geprobeerd hem op te halen maar dat was tevergeefs, Steven is snel maar niet snel genoeg, zij kwamen dus onverrichter zake terug.
Gelukkig zijn reeën en konijnen wel sneller dan Panache, heeft hij deze keer niets te pakken gekregen en is ook maar terug gekomen. Wel een les voor ons, hij mag niet meer zonder lijn lopen.
Nadat we 's middags iedereen weer in Grou hadden afgezet zijn we terug gevaren naar de lunch plek en hebben daar heerlijk nog 2 dagen gelegen.

Het weer sloeg om en er was best harde wind toen we weg moesten, Michel had dinsdag koor repetitie in Wartena, maar met
de technische mogelijkheden van het schip en Michel als schipper was dat geen enkel probleem, ook niet in de tocht naar Warten. Weer een ervaring rijker.
Woensdag tot zaterdag hebben we weer op de plassen gelegen, dit is werkelijk een prachtig gebied om zaterdagochtend terug te keren vanwege de optredens van onze respectievelijke koren.
Ook die dag was erg gezellig en de optredens gingen goed, veel complimenten al is dat denk ik wel wat overdreven, maar leuk was het wel.
We hadden het schip aan de palen tegen over de haven ingang gelegd en zijn daar tot nu toe blijven liggen (achteraf niet helemaal de bedoeling van gebruik van deze steiger, dus dat weten we nu dan ook weer). Dat we helemaal geen palen nodig hebben om ergens te liggen zit nog niet in ons systeem, we kunnen gewoon de spudpalen  neerlaten. Of nu met een bootje naar de kant moeten vanaf de ene plek of vanaf de andere plek maakt niets uit.
We proberen Panache te leren dat er één plek aan boord is waar hij mag plassen als dat nodig is maar vooralsnog wil hij daar niet aan en varen we hem dus steeds naar de kant om uitgelaten te worden.
Michel is vandaag voor zaken naar Amsterdam en dat betekent dat ik dus helemaal alleen ben en op een klein eilandje zit, weer een nieuwe ervaring.

Tussendoor blijven we doorklussen want het moet allemaal wel af komen. De laatste hoek in de salon is geschilderd, er zijn 10 gordijntjes gemaakt voor de patrijspoorten en Michel werkt stug door in het stuurhuis waar nu stapjes voor alle deuren zijn, de bank vergroot is omdat met de nieuwe kussens het toch te krap bleek, het raamwerk voor de kast staat en er dus héééééél veel gaatjes zijn voor Rebecca om te plamuren. Als we straks kunnen schilderen en de kussens bekleden is het ineens een metamorfose

En dan nu zwerven

Vanavond is de laatste avond in de jachthaven van Wartena, morgen gaan we hier dan toch echt weg.
Eerst komt er nog iemand langs om te bespreken hoe we een deel aan het zonnedak willen en dan gaan we los.

Afgelopen weekend waren we in Amsterdam waar we nog net even allemaal leuke afspraken hadden. Onder andere waren we bij de halve finale van Emergenza, een grote (internationale) wedstrijd voor popgroepen waar ook Mondegreen (de band van Steven) meespeelde. Ze waren heel goed en gaan nu door naar de finale wat betekent dat ze 22 mei in de Melkweg in Amsterdam spelen.
We hebben in Amsterdam ook de opslag leeggehaald die we daar nog hadden en dat betekent dat we voor het eerst sinds 3 jaar, vertrek uit Naarden, geen externe opslag voor spullen meer hebben. We hebben geleerd om weg te doen en afscheid van dingen te nemen, vooral Rebecca had daar moeite mee, en dat is bevrijdend.
Terwijl wij ons vermaakten in Amsterdam verbleef Panache in een kennel in Wartena, het was de eerste keer maar hij vond het er duidelijk leuk. Er waren allemaal spaanse waterhonden en daar paste hij prima tussen.

Samen met de eigenaresse van de kennel hebben we hem helemaal kaal geschoren waardoor hij er nu meer uit ziet als een Dalmatiër dan als een Lagotto. Als het goed is groeien binnenkort al zijn krulletjes weer aan, daar gaan we dan maar van uit.

We zouden eerst al woensdag weg gaan maar Michel werd door Malka uitgenodigd om mee te gaan naar Jeff Dunham dus ging hij weer terug naar Amsterdam want die kans wou hij niet missen. Voor wie niet weet wie Jeff Dunham is zie youtube, hij is een geweldige stand-up comedian en buikspreker, de moeite om eens te kijken.
Hoe het vanaf nu met internet, en dus de mogelijkheid om te bloggen, gaat zullen we moet ervaren maar ik doe hier wel weer verslag.

Gemeten en OK bevonden!

Vandaag hebben we de proefvaart gemaakt met Peter Voerman.
Hij heeft de verbouwing gevolgd, geadviseerd en beoordeeld naar de SI normen opdat we in aanmerking komen voor een Rijnpatent.
Vandaag is gebleken dat we ruimschoots aan alle voorwaarden  voldoen en dus het certificaat kunnen krijgen. We waren er niet echt bevreesd voor maar het is toch prettig om zeker te weten dat alles in orde is.
We hebben, in het kader van de keuring, nu ook de cijfers van het Europa nummer en de naam van de thuisbasis op de achterkant geplakt.
Michel en ik hebben toch allebei de meeste binding met Amsterdam dus was die thuishaven snel gevonden

Wat we allemaal hebben gedaan.....

Hoewel een week overgeslagen met verslag is er wel het nodige gedaan en gebeurd, op en rond het schip.
We hebben het druk gehad met klussen, onderhouden sociale contacten, ziek zijn en varen (jawel eindelijk zijn we van stal geweest).
In het stuurhuis is nu een vaste bank gemaakt, de kussens zijn besteld en de stof om ze te bekleden is in huis dus binnenkort kunnen we daar comfortabel zitten. Dat wordt ook hoog tijd want om ons heen gebeurt van alles, nu iedereen weer gaat varen, en dat moeten we natuurlijk goed in de gaten kunnen houden :-). Ook de aftimmering rond de ramen is bijna af en volgende projecten zijn de, verwijderbare, opstap voor het stuurwiel om goed zicht te hebben tijdens het varen en de trap tredes bij de schuifdeuren. Ondanks dat hij griep had heeft Michel toch een hoop gedaan.

We hebben kennis gemaakt met mensen van de DBA, namen die we alleen van de website kennen en waar we nu een gezicht bij hebben, dat maakt het veel leuker.
De paasdagen zijn de kinderen aan boord geweest en hebben we Mah-Jong gespeeld, niet voor iedereen bekend dus het was nog een leerproces maar volgende keer gaan we voor het "eggie". Malka had haar kat Castor meegenomen en dat ging prima. Castor vond het allemaal best totdat we gingen varen want het geluid van de motor vond hij helemaal niets. Panache dacht een leuk speel kameraadje te hebben maar dat viel zwaar tegen, niet alleen negeerde Castor hem maar hij mocht ook allemaal dingen die Panache verboden zijn, zoals op bed, in de keuken en het trapje naar het voorschip af. Een weekend vol frustraties dus voor die arme Panache.

Vandaag zijn we gaan varen en het was, nu het zo uitkwam, wel erg leuk dat we onze 1e vaartocht die we ondernamen omdat we het wilden en niet omdat het moest ivm verbouwen, gezamenlijk met Malka en Steven was.
Het geheel was niet zonder avontuur en spannende momenten. De box uit en er andersom weer in varen in de haven bleek een eitje en geen enkel probleem voor Michel terwijl ik daar best tegen op had gezien. Helaas was er in een smalle bochtige sloot een skutsje die ons zeilend en met goede vaart ging inhalen, in de bocht, terwijl een kruiser ons tegemoet kwam. Een ontmoeting tussen onze kont en de skutsje kon net voorkomen worden doordat Michel hard achteruit sloeg. Dat liep dus goed af maar helaas ging even later het alarm van de motorkoeling doordat de wierpot in dat ondiepe water verstopt was geraakt. Snel naar de kant en daar kon het euvel wel verholpen worden maar Michel was er niet blij mee en de skutsje was nergens meer te zien om ze de waarheid eens te zeggen..

We hebben wel gezien dat er een heleboel mooie grote steigers zijn in de meren en sloten waar je prachtig kunt aanleggen voor 1 of meer dagen dus als we hier weggaan zien we wel waar we terecht komen.