De tijd vliegt voorbij.....

De vorige blog was pas 10 dagen geleden maar het lijkt al wel heel lang, we doen ook zoveel "1e keer" dingen dat het leven zeer intens is op het ogenblik.
Zaterdag zijn we dan echt van onze vaste ligplaats vertrokken (we hebben de jachthaven niet geheel vaarwel gezegd want liggen nu bijvoorbeeld alweer tegen over de haveningang aan de tuigsteiger).
Het was overal heel rustig en een plekje vinden aan een steiger bij een eilandje in de buurt van Grou was dus ook geen enkel probleem. Onze eerste nacht in de "vrije" natuur. Hoewel geen stralend weer hebben we genoten van de rust, het uitzicht en de stilte. We zullen dit hopelijk nog heel vaak op heel veel plaatsen ervaren, maar nooit is het meer de 1e keer.
De volgende dag zijn we naar een steiger bij Grou gevaren om daar alle verjaarsbezoek op te halen.

Op een van de eerste stralende en warme dagen van het jaar hebben we, bij weer een ander eiland, geluncht,en met vrienden en familie de verjaardag van Rebecca en onze nieuwe start gevierd. Het was een bijzondere en gezellige middag.
Helaas was er ook een wat minder moment, maar gelukkig liep alles goed af, want Panache heeft de jacht ontdekt.
Panache liep los op wat wij dachten dat een klein eilandje was maar er bleek toch wel een verbinding met het achterland. Dat ontdekte hij ook en ineens was hij verdwenen en rende over de weilanden achter de reeën en konijnen aan die daar rondlopen.
Hij is onwaarschijnlijk snel en heeft een formidabel uithoudingsvermogen. Michel en Steven hebben geprobeerd hem op te halen maar dat was tevergeefs, Steven is snel maar niet snel genoeg, zij kwamen dus onverrichter zake terug.
Gelukkig zijn reeën en konijnen wel sneller dan Panache, heeft hij deze keer niets te pakken gekregen en is ook maar terug gekomen. Wel een les voor ons, hij mag niet meer zonder lijn lopen.
Nadat we 's middags iedereen weer in Grou hadden afgezet zijn we terug gevaren naar de lunch plek en hebben daar heerlijk nog 2 dagen gelegen.

Het weer sloeg om en er was best harde wind toen we weg moesten, Michel had dinsdag koor repetitie in Wartena, maar met
de technische mogelijkheden van het schip en Michel als schipper was dat geen enkel probleem, ook niet in de tocht naar Warten. Weer een ervaring rijker.
Woensdag tot zaterdag hebben we weer op de plassen gelegen, dit is werkelijk een prachtig gebied om zaterdagochtend terug te keren vanwege de optredens van onze respectievelijke koren.
Ook die dag was erg gezellig en de optredens gingen goed, veel complimenten al is dat denk ik wel wat overdreven, maar leuk was het wel.
We hadden het schip aan de palen tegen over de haven ingang gelegd en zijn daar tot nu toe blijven liggen (achteraf niet helemaal de bedoeling van gebruik van deze steiger, dus dat weten we nu dan ook weer). Dat we helemaal geen palen nodig hebben om ergens te liggen zit nog niet in ons systeem, we kunnen gewoon de spudpalen  neerlaten. Of nu met een bootje naar de kant moeten vanaf de ene plek of vanaf de andere plek maakt niets uit.
We proberen Panache te leren dat er één plek aan boord is waar hij mag plassen als dat nodig is maar vooralsnog wil hij daar niet aan en varen we hem dus steeds naar de kant om uitgelaten te worden.
Michel is vandaag voor zaken naar Amsterdam en dat betekent dat ik dus helemaal alleen ben en op een klein eilandje zit, weer een nieuwe ervaring.

Tussendoor blijven we doorklussen want het moet allemaal wel af komen. De laatste hoek in de salon is geschilderd, er zijn 10 gordijntjes gemaakt voor de patrijspoorten en Michel werkt stug door in het stuurhuis waar nu stapjes voor alle deuren zijn, de bank vergroot is omdat met de nieuwe kussens het toch te krap bleek, het raamwerk voor de kast staat en er dus héééééél veel gaatjes zijn voor Rebecca om te plamuren. Als we straks kunnen schilderen en de kussens bekleden is het ineens een metamorfose