Pommeroeul-Kortrijk-Menen-Kortrijk

Hoewel er alweer bijna een maand voorbij is sinds het laatste blog is er deze keer niet zoveel spectaculairs te melden als de vorige keer, maar om een beetje op de hoogte te blijven toch een verslag.

Vanuit Pommeroeul hebben we nog een lange fietstocht gemaakt langs het kanaal naar Condé in Frankrijk. Tot aan de grens was het een mooi, breed en goed onderhouden kanaal en gelijk daarna een dicht geslibde en overgroeide absoluut onbevaarbare stroom, jammer maar helaas.

In Katwijk kwamen we een strandpaal tegen met merkwaardige nummering maar in België weten ze ook van rare bordjes, wat te denken van de mededeling “gevoelig plekje” in een weiland langs het pad van niks naar nergens?

gevoelig plekje midden in het weiland

De volgende dag waren we het ineens allebei zat op die plek, hebben dus de lijnen los gegooid en zijn vertrokken richting Kortrijk.

We kwamen die dag niet ver want we  werden al vrij snel, bij Wiers,  door de politie te water gestopt omdat we niet verder mochten ivm een roeiwedstrijd, niet dat we er iets van gemerkt hebben.

We konden afmeren langs een commercial liggen maar moesten dan wel de volgende dag om 6 uur op omdat zij dan door wilden. Gelukkig besloten ze later die avond alsnog tot de volgende sluis te varen.

Wij konden de volgende dag dus rustig opstaan en zijn toen doorgevaren tot vlak boven de sluis van Bossuit, via oa Tournai

waar je dwars door de stad vaart, één richting verkeer want heel smal, tussen en onder de oude stadswallen. Het ziet er prachtig uit, we keken goed om ons heen en genoten maar kregen wel via de marifoon te horen dat we moesten opschieten (we voeren al de maximaal toegestane snelheid) want de commercial achter ons wou door.

door Tournai met een commercial op de hielen

Het was geen goede dag, soms heb je dat, van alles ging mis. Niets dramatisch en onherstelbaar maar wel vervelend en toen hadden we eigenlijk ook nog te lang doorgevaren.

Toen we de sluis bij Herinnes wilden binnenvaren moesten we niet alleen aan bakboord gaan liggen (gezien de schroefwerking van ons schip de lastigere kant) maar er bovendien een vervelende wind woei. Het kan allemaal wel  maar dan is de boegschroef wel erg prettig, op dat moment kwam er een grote tak in de boegschroef. Ik kon alleen maar vanaf de boeg naar Michel gebaren en roepen dat hij de boegschroef niet mocht gebruiken (dat maakte nl een onheilspellend geluid),gelukkig begreep hij dat en pakte de schipper voor ons een lijn aan waardoor we wel nog goed aan de kant kwamen.

Onze mazzel was dat de tak blijkbaar niet echt vast was komen te zitten en dat de beweging in het water door het schutten en vooral door de schroef werking van onze voorganger toen hij uit de sluis voer zorgde dat het probleem verholpen werd. Nadat we heel voorzichtig, zonder boegschroef, de sluis verlaten hadden konden we even testen en goed luisteren  en er was niets meer aan de hand, we hadden meer geluk dan de dag ervoor.

Bij de sluis van Bossuit kwamen we vrij hard in contact met de punt van een stenen kade en in de sluis bleken we zo te liggen dat we slechts aan 1 bolder konden vast maken, niet handig.

Na zo’n dag is de beloning wel heerlijk als je dan in alle rust, omgeven door mooie natuur kan genieten van een welverdiende borrel op het achterdek. Die nacht hebben we geweldig geslapen want naast het schip waren 2 zuurstof filters die de hele nacht aanstonden en niet alleen het water maar ook ons van extra zuurstof voorzagen.

zuurstof pompen in het kanaal

De volgende dag zijn we in alle rust doorgevaren naar Kortrijk. Vlak voor je vanuit het kanaal van Bossuit, bij Kortrijk, de Leie opgaat zijn er 3 kleine sluizen, Franse maten, vlak na elkaar. De sluis wachter loopt met je mee om de volgende sluis te bedienen en heeft alle tijd om een praatje te maken en het wordt zeer gewaardeerd als je helpt met draaien.

wel idyllisch, maar je moet ook aan de bak

De eerste van deze sluizen vaar je uit onder een vaste brug, doorvaart hoogte 3.80m. Wij hadden ons de afgelopen tijd al een paar maal afgevraagd wat onze maximale hoogte is. We hadden een paar maal de zonnetent een stukje op en neer gehad en we kwamen bij het meten vanaf de waterlijn ook niet echt op een exacte waarde. Dit was het moment om te testen, in overleg met de sluiswachter zijn we kruipend de sluis uit gegaan. Hij lag achter ons op de kade om vanaf die kant te kijken of het goed ging en ik zat, gehurkt anders zou ik mijn kop stoten, eerst bij de boeg met een centimeter om te meten hoeveel ruimte er was tussen ons meetpaaltje en later pal voor het stuurhuis om van die kant te kijken of het goed ging. Nou…..precies, geen centimeter speling en nu weten we dus dat we onder een brug door kunnen vanaf 3.90m ( die 10 centimeter is onze veiligheidsmarge).

Helaas waren we allemaal zo druk bezig met meten en opletten dat er geen foto van is.

We hadden tevoren met de havenmeester van Kortrijk overlegd en konden daar niet alleen terecht maar ook het schip achterlaten terwijl wij een paar dagen naar Amsterdam gingen. Er waren een aantal feestelijke gelegenheden waar we bij aanwezig wilden zijn en we hebben de auto mee terug genomen om eens een tijdje uit te proberen hoe het is om die in de buurt te hebben. Tot nu toe heel handig omdat we 2 weken in Menen gelegen hebben maar hoe het later zal zijn heb ik mijn vraagtekens over. We moeten dan af en toe met openbaar vervoer terug om de auto op te halen.

Tijdens het weekend in Amsterdam werden we gebeld door de havenmeester dat hij een motor hoorde lopen, oeps…. dat was niet de bedoeling. We konden redenerend en deducerend bedenken dat het een hydrofoorpomp was en met de, verstopte, reserve sleutel heeft hij zich toegang verschaft en de stekker eruit getrokken. Geweldig zulke zorg op afstand. Wij hadden ook weer een les geleerd: alle pompen uit als je weggaat.

Al doende leren we nog dagelijks bij.

We zijn de dag voor Hemelvaart naar Menen gevaren, wel 1,5 uur onderweg, en zijn daar bijna 2 weken blijven liggen om vervolgens weer terug te gaan naar Kortrijk. In Menen lig je prachtig aan een grote kade in een dode arm van de Leie.

het schip ligt in België en de foto is gemaakt vanuit Frankrijk

We liggen in België maar de overkant van het water is Frankrijk en daar laten we Panache uit, we zijn hier internationaal bezig

Michel heeft hier alle groot onderhoud aan de motor gedaan, we hebben uitgebreid boodschappen gedaan met de auto en Michel heeft Roland Garos gekeken, kortom goed bestede de tijd. Helaas hebben we hier ook weer ontdekt dat houtworm nog actief is. Het blad van de badkamer achter zat vol gaatjes.

Er is iemand langs geweest van Rentokil en het blijkt dat het geen houtworm maar de spinthoutkever is, die eet vooral multiplex. Hij vreet zich door één van de lagen heen en komt af en toe naar buiten, dat is dan het gaatje, groter dan van de houtworm. Hoeveel er uit het midden van de laagjes al is weg gevroten weet je dus niet. Het enige wat, mogelijk, echt helpt is alle plaatmateriaal kaal halen en dan voor heel veel geld door een bestrijdingsbedrijf laten behandelen. Op dit moment geen optie voor ons dus hebben we alle aangedane (voorzover te constateren) hout kaal gehaald,en zelf behandeld en ook zoveel mogelijk het nog niet geverfde materiaal behandeld, ook wel bestede tijd dus maar niet zo leuk en we hebben flink de pest in.

We zijn inmiddels terug gevaren naar Kortrijk laten we het schip weer achter, álle pompen uit, om weer naar Amsterdam te gaan, nu maar voor 1 nachtje en als we terug komen gaat er weer echt gevaren worden.

We vertokken later op de dag dan gepland uit Menen omdat de doorvaart afgesloten was wegens een lijk in de rivier, brrrrr blij dat wij niet degenen waren die het vonden.

We gaan eind van deze week door het Canal de l’Espierre en het Canal de Roubaix varen, deze passage van België naar Frankrijk, je komt uit in Lille, is 24 jaar afgesloten geweest en sinds 1 juni weer geopend.

Menen-Kortrijk-Lille via Canal de l'Espierre en Canal de Roubaix

Op de kaart heb ik het kanaal zwart getekend want PC Navigo, onze route planner, weet niet beter dan dat het niet kan. We hebben de route met de auto al een beetje verkend en het ziet er heel erg leuk uit we verheugen ons erop.

Inmiddels heeft het hier zoveel geregend dat ook de Somme weer haalbaar wordt, we hadden dat afgeschreven als vaarroute ivm de droogte maar wie weet lukt het toch nog, ik hou jullie op de hoogte.

PS: hier bij ook nog even een update van mijn tuin, die veel bekijks en commentaar (positief) oproept van voorbijgangers. Als ik een euro kreeg voor elke foto die van de bloemen en de tuin gemaakt wordt werd ik rijk.

Hoewel we nog geen maaltijd uit de tuin genuttigd hebben komt dat wel binnenkort, door de regen afgelopen dagen is alles omhoog geschoten alleen de koriander en de courgettes hebben het niet gered helaas, maar ze gaan in de herkansing.