Sillery en verder, met veranderingen

de route zoals die nu is

de route zoals oorspronkelijk gepland

Zoals op deze twee kaartjes te zien is hebben we behoorlijk ingegrepen op onze route zoals oorspronkelijk gepland.

Toen we na ons verblijf in Amsterdam weer verder voeren realiseerden we ons dat we sinds we in maart uit Amersfoort vertrokken waren meer vaardagen en motoruren gemaakt hadden dan we prettig vonden, minder aan het verkennen van de omgeving waren toegekomen dan we wilden en ons gevoel van onthaasting een beetje kwijt waren (en daar is dit toch allemaal om te doen).

Bovendien was het moment daar om goed te plannen waar we wilden afspreken met degenen die binnenkort met ons komen meevaren, zodanig dat we ook met hen leuke en interessante vaarroutes hebben en niet het risico lopen dat we ergens vastlopen omdat er problemen zijn op de vaarwegen.

We hadden inmiddels gehoord dat het voor ons dit jaar niet mogelijk is om de rally op de Nivernais bij te wonen; als gevolg van de vele regenval is de Nivernais voor schepen van ons formaat dit seizoen afgesloten.

Size matters en groot is niet altijd een pre.

Eind mei was er nog altijd een blokkade bij het Canal du Centre, verschuiving van grond als gevolg van de vele regen. De kans dat die blokkade half juni was opgeheven was groot maar we hadden helemaal geen zin het risico te lopen daar vast te zitten. En er waren meer verhalen over problemen als gevolg van de vele regenval.

Last but not least was de mooie omgeving in de Champagnestreek een ontdekking. Mooi glooiend, weidse velden met koolzaad en (nog) kleine wijnranken en jonge aanplant van wijnranken. Zoveel kleuren!

nog heel laag de wijnranken

ieder veld een andere kleur, door de grond of de begroeiing

Na de terugreis uit Amsterdam hebben we de auto een dag langer gehuurd en een rondrit door de streek gemaakt. Dat wilden we met de boot nog wel even verlengen.

We hebben de reis veranderd in varen naar Toul en terug (daarover later meer) dan naar het zuiden tot ongeveer Chaumont en terug en dan via de Marne naar Parijs waar we eind augustus een week blijven liggen alvorens weer richting Nederland te gaan.

Na Sillery eerst wéér een tunnel, deze had door de hele tunnel goede verlichting langs de kant waardoor de weg nog te gaan goed zichtbaar is.

we zijn hier halverwege de tunnel

Vanaf Condé sur Marne zijn we dus begonnen aan een stuk dat we dit seizoen heen en weer varen. Vinden wij geen probleem want terug is altijd anders dan heen en dan kan je bij al die leuke plekjes waar je op de heenweg aan voorbij ging nu wel stoppen.

In Châlons-en-Champagne lagen we afgemeerd tegenover de tenten van het festival dat daar plaats vond.

Hier moesten we voor het eerst onze nieuwe staken gebruiken, althans één, omdat de voorpaal niet diep genoeg ging en we buiten bereik van een bolder lagen.

werk aan de winkel voor Michel

Helaas waren alle kaartjes  voor het circus uitverkocht maar we konden wel eten in het tentrestaurant en genieten van de sfeer en niet te vergeten de crêpe die ter plekke gebakken werd, helemaal vers. Dat zijn de lekkerste maar helaas vind je die niet vaak meer, meestal zijn ze voorgebakken.

écht lekker

een soort Parade in Chalons

In Vitry-le François, niet erg interessant maar wel een leuke brocante/vide grenier gingen we linksaf met de bedoeling tot Toul te varen en vandaar met onze gasten weer terug.

Nou dat gaat dus mooi niet door.

Toen we goed en wel op het kanaal zaten, en dus voorlopig niet kunnen keren, werd ons gemeld dat een sluis vlak voor Bar-le-Duc sinds de vorige dag kapot was en het zou even duren voor hij weer functioneerde.

Geen probleem, wij hebben geen haast.

Dat even bleek twee dagen later ruim een week te worden. Geen probleem, gaan we niet naar Toul maar keren we vlak na Bar-le-Duc. Dat houdt onthaasten ook in, geen probleem.

De beschadiging was veroorzaakt doordat een peniche (niet die van de foto) had liggen heen en weer gaan in de sluis.

genoeg ruimte voor ons om heen en weer te gaan in de sluis, let op de dwarsbalken in de deuren

met zulk soort ankers tillen je die deuren wel uit hun voegen

Op de foto is te zien dat er voor ons nog ruimte zat is vóór, en ook achter, maar een peniche heeft nauwelijks speling in de lengte en breedte in deze sluizen. Héél belangrijk dus dat ze hun lijnen goed in de gaten houden, want door de kolking van het water ligt een schip niet stil in de sluis.

Blijkbaar was dat mis gegaan want de ankers, niet van het schip op de foto, waren onder de dwarsbalken van de deuren gekomen en hadden die bij het schutten mee omhoog genomen. Tja en dan werkt een sluis dus niet meer.

Het Canal du Marne au Rhin is weer heel andere omgeving, meer heuvels, meer bossen, meer vakwerkhuizen, duidelijk al richting Elzas.

Van het begin van het kanaal tot vlak voor Toul zijn er 70 sluizen (op een afstand van 85 km) de berg op.

Tot Bar-le-Duc zijn het er 30. Dat alleen al haalt het vaartempo omlaag.

meer goen, meer bomen en vooral méér sluizen

We kruipen nu door het kanaal en hebben meer dan genoeg tijd voor fietstochten, óók heuvel op en af!

Mooie dorpen met veel oude huizen en kerken en een waterput waar je de fles voor de hond kan vullen. 

mooie oude dorpen

handig zo'n waterput

Naast het kanaal stromen diverse riviertjes, er zijn dus veel Ponts Canal waar ze elkaar kruisen en een groot gebied er tussen wat een beetje moerassig is, een marais. Daar is veel natuurschoon en je kunt er fietsen maar moet wel af en toe pootje baden. Voor Panache zijn dit soort uitjes een groot feest.

wie Michel kent weet dat hij hier een heldendaad verricht, met blote voeten door het koude water, hij hááááát dat

De kanten in dit kanaal zijn erg glooiend waardoor wij niet goed tegen de kant kunnen afmeren, we lopen vast voor we er zijn (de weinige kades en steigers die er zijn laten we in principe vrij voor kleinere boten).

We zijn er inmiddels zeer bedreven in geworden om met de huijkraan de loopplank buiten boord te brengen en zodanig op ons trapje te bevestigen dat we makkelijk een meter uit de kant kunnen liggen.

Met een paar jaar ervaring zorgen we nu steeds beter dat we het juiste materiaal hebben en er ook gebruik van kunnen maken. Sommige dingen maken het leven dan ook beslist aangenamer.

bijna een meter uit de kant, geen probleem, genoeg ruimte ook voor ander verkeer (niet dat er veel anderen zijn)

Gisteren hebben we een prachtige fietstocht gemaakt naar de Abdij in Trois Fontaines, althans de ruïne van de abdij in een groot mooi park en de voormalige bijgebouwen en huizen rond de abdij en park zijn hersteld en nu bewoond.

In 1118 gebouwd door en voor de cisterciënzer monniken die er tot de Franse revolutie woonden.

Dat is één van de dingen waar we hier steeds met veel plezier naar kijken al die dorpen met oude kerkjes en prachtige panden.

de entree en de bijgebouwen van het klooster

deze ruïne is groot, drie verdiepingen, dus wat denk je van de bomen

Wat een schrik toen we terug waren en bij de volgende sluis ineens de nieuwbouw zagen die er plomp verloren in weer zo’n mooi dorpje geplaatst was.

Het valt zo vreselijk uit de toon dat je het niet eens gewoon lelijk kunt noemen maar vooral ongelooflijk dat iemand dat zo heeft bedacht.

lief, loom en landelijk aan de ene kant

nog één leuk huis aan de andere kant en dan die rare metalen blokken.

Links het dorp aan de ene kant van de sluis en rechts de voormalige sluiswachterwoning en daarachter een stuk of 20  geschakelde dozen afgewerkt met glanzende metalen golfplaten.

We varen voorlopig nog even door op dit kanaal, volgende blog over het Canal de la Marne à la Saône.