Bar le Duc en terug, via Chaumont naar Parijs

Geheel tegen de gewoonte in dit keer hetzelfde kaartje als in vorige blog. Zoals ik daar al uitlegde zijn we de afgelopen weken vooral bezig geweest met heen en weertjes, vandaar.

Totaal geen probleem want terug is anders dan heen, het gezelschap is anders en de omgeving blijft prachtig mooi.

We weten ook zeker dat we hier terug komen en dan varen we door het gehele Canal entre Campagne et Bourgogne. We weten nu ook welke plekjes de leukste zijn, welke we hebben overgeslagen maar nog willen bezoeken, welke restaurants we nog naar toe moeten, welke fietstochten we nog willen maken etc. etc.

Mussey-sur-Marne, wat een verrassing als je tijdens een fietstochtje je eigen schip zo ziet liggen

Maar eerst nog het verblijf in Bar-le-Duc. In Toul zijn we nooit aangekomen want door de kapotte sluis waren we al te lang onderweg om dan nog aan alle afspraken met onze instappers te voldoen. We hadden nog een eindje verder kunnen varen tot de eerst volgende mogelijkheid om te keren, die plekken zijn voor ons beperkt gezien de lengte, maar hebben daar van afgezien. Het was geen lekker weer, koud en regen dus voor het varen hoefde het niet. We besloten nog wat te klussen, in een stad met voldoende bricollages in de buurt in afwachting van onze gasten.

Bar-le-Duc ligt aan weerszijden van de rivier de Saulx  en het Canal de la Marne au Rhin, tegen de heuvel op gebouwd. De ene kant is de historische stad met mooie oude gebouwen en een prachtige bovenstad en de andere kant is volgebouwd met grote woonkernen, maar die hebben wel het mooiste uitzicht!

Na een wandeling door het oude deel tot helemaal bovenaan hebben we een foto gemaakt van het uitzicht op de beneden stad. Later zagen we, de toegevoegde waarde van de prachtige camera die we van al onze vrienden en familie kregen, zelfs het hijskraantje van 't Majeur was te zien, maar alleen op de foto.

Vue sur le grue, zoals Michel deze foto noemt.

We lagen afgemeerd aan de achterkant van het station, niet de meest pitoresque plek maar wel handig

één van de vele kerken van Bar-le-Duc op de achtergrond

Maar wel een veld prachtige klaprozen voor de deur.

 

Tijdens één van onze wandelingen kwamen we dit prachtige poesje tegen, ze lag in de goot onbeschaamd om aandacht te bedelen en werd op haar wenken bediend.

 

 

Bij alle kanalen waar wij op varen zijn één of meer rivieren in de buurt, die we meermaals kruisen via een Pont Canal en die ook vrijwel altijd door de steden en dorpen stromen. Sommige steden, zoals Bar-le-Duc, hebben wel vier of meer waterlopen door de stad. Dat maakt het heel levendig en geeft mooie plaatsjes zoals hier waar de rivier onder de kerk door stroomt.

We hebben er nog genoten van het Fête de la Musique, sinds 1982 spelen jaarlijks op 21 juni, de dag van de zonnewende, overal in Frankrijk, 's avonds amateur bandjes en andere muzikanten op straat. Een hele gezellige sfeer en er wordt door heel veel mensen gedanst.

Helaas heb ik de foto's hiervan gewist dus daar moet iedereen maar zelf een voorstelling van maken

Ook zijn we nog naar een concert geweest in een kerk, kortom geneugten van het leven in een meer stadse omgeving.

En toen was het tijd voor ons om met onze gasten te gaan varen.

Wij hebben veel gehoord en geleerd over Australië en we denken dat zij ook veel geleerd hebben, over het varen en leven op een schip.

Bovenal hebben ze ervaren hoe heerlijk het leven kan zijn op een schip.

Allen zijn verk(n)ocht en willen in de toekomst hun eigen schip, we hopen onze nieuwe barge vrienden nog vaak tegen te komen op het water.

Eerst zijn we van Bar-le-Duc terug gevaren naar Vitry le François, gelukkig zonder kapotte sluis dit keer en vandaar richting het zuiden, een stuk dat ook voor Michel en mij nog onbekend was.

Toch ging het niet zonder slag of stoot want al snel lagen we voor een brug, die met de hand moest worden opgedraaid, te wachten zonder dat er iets gebeurde en met ons wachtten nog een paar bootjes.

De VNF (waterbeheer) kwam ons melden dat helaas, helaas de brug kapot was sinds een uur en niet meer open kon er moest een specialist komen en dat kon wel dagen duren. De kleine bootjes keerden om en gingen terug naar St Dizier, de stad waar we net door waren, maar ja..... met onze lengte. Eerst maar eens een nacht slapen en dan verder overleggen en voorwaar de volgende dag was er de oplossing.

Inmiddels was er een vrachtvaarder gearriveerd en voor hen doet de VNF wat ze niet voor pleziervaart doet, met een truc eenmalig de brug openen en ja toen mochten we mee passeren.

onze reddende commercial mocht natuurlijk wel als eerste passeren. Dit is niet de kapotte brug maar een veel oudere vergane en niet meer gebruikte brug ervoor.

Op de terugweg, een paar weken later, was de brug nog steeds kapot maar stond nu permanent open, vervelend voor het verkeer maar gelukkig voor ons.

Nu waren we dus op het Canal entre Champagne et Bourgogne, zoals eerder gezegd heel mooi en het smaakt naar meer.

Het was inmiddels ook mooi warm zomer weer geworden, sinds 1 juli hebben we niets meer te klagen.

Dat is aan de natuur ook te zien, ineens bloeit ervan alles en ook gelijk uitbundig, niet in de laatste plaats alle geraniums aan boord.

Langs een sluiskade zag ik deze boom, geen idee wat de naam is maar ik heb hem wel vaker gezien met die mooie diep rode blaadjes alleen nooit eerder met zulke roze bloeiende wolken.

Ook de boeren zijn onmiddellijk in de weer gegaan op het land, het is een drukte van belang en overal liggen deze enorme rollen hooi, ik vind dat ieder jaar weer een prachtig gezicht.

Heel vaak zien we de lokale jeugd zwemmen in de kanalen maar aangezien we ook heel vaak dode dieren, vooral vissen en hertjes, zien drijven wagen wij ons er niet aan. Het water is wel, meestal, heel helder en overal grote en kleine vissen.

In Amsterdam moet je een stevige rekening betalen in een beauty salon om je voeten te laten beknabbelen door visjes, hier bungel ik gewoon in het kanaal, kost niks en je drankje wordt nog gekoeld ook.

Nadat onze eerste gasten van boord waren heel hebben we twee lange dagen gemaakt om in Chaumont te komen. Omdat we laat afmeerden en vroeg weggingen namen we niet de moeite om netjes af te meren, er komt toch niemand langs als de sluizen dicht zijn. Zolang wij maar een punt hebben om op en af te stappen is het best en dan ligt de rest maar dwars door het kanaal, geen probleem met spudpalen.

gewoon dwars, kan ons wat schelen

Behalve van de spudpalen, we hebben sinds we in Frankrijk zijn nauwelijks nog gebruik gemaakt van de touwen om af te meren, is ook de nieuwe zonnetent een groot succes en erg makkelijk.

Voor de brug of tunnel even naar beneden en erna weer omhoog.

Als het nodig is kan hij superlaag en zelfs dat behoeft geen ingewikkeld af- en opbouwwerk,

varen met de wind in je haren

En nog zo'n aanwinst, de zonnepanelen, we draaien het aggregaat heel veel minder en er zijn nog verbeteringen aan te brengen.

Michel maakt nu iedere ochtend de panelen schoon om de opbrengst te optimaliseren.

Het gebeurt niet zo vaak dat er foto’s zijn waar Michel en ik samen op staan dus ik kan het niet laten deze te plaatsten. Het is ook een bijzondere plek aan de voet van dit indrukwekkende "spoor-duct”, op de onderste etage kan je lopen en over de bovenste rijdt de trein.

Vlak voor Chaumont is een tunnel en om te laten zien dat niet alle tunnels horrors zijn plaats ik er een foto van, soms kun je het eind gewoon al zien voor je erin gaat, deze is zelfs zo breed dat het tweerichting verkeer is en er ook nog fietsers doorheen mogen.

Op de terugweg van Chaumont, weer naar het noorden, werden we gestopt door de VNF, de eerst volgende sluis was geblokkeerd want er lagen sinds enige uren twee boten in, bij laag water, en de deuren gingen niet dicht. Het was een drukte van jewelste want alle plaatselijke jeugd was gekomen en lekker aan het zwemmen en allemaal VNF personeel, die veel handjes met elkaar schudden en die twee boten met hun opvarenden nog aan boord.

Ik begrijp niet dat je in die hitte aan boord blijft in zo'n nauwe lege sluis, maar ja zij wel dus.

dan lig je uren voor joker in een sluis

Na enige tijd was ook dat probleem weer opgelost en konden ook wij verder varen.

In Sint Dizier lagen we afgemeerd langs een kade en toen Michel 's morgens vroeg in het stuurhuis kwam zag hij hoe een auto uit het water getakeld werd, vlak voor de boeg.

het scheelde echt niet veel

Bij navraag bleek dat de chauffeur die nacht de plomp in was gereden na een achtervolging door de politie. Niet alleen wij hadden er niets van gehoord maar ook onze gasten niet en zij slapen voorin. Blijkbaar lekkere bedden :-)

Ik moet er niet aan denken dat we een paar meter meer naar voren hadden afgemeerd, dan was de auto op de voorplecht terecht gekomen.

zeker 40 vissers op een rijtje

Gelukkig hadden we ook niet aan de overkant afgemeerd, zoals we even overwogen hadden, want de ochtend van Quatorze Juillet zat aan de overkant een lint van vissers, een concours. Dat is een serieuze zaak en er wordt hard gewerkt de hele dag. De visser recht tegenover ons heeft gewonnen, dat lag vast aan de goede vibraties van de boot.

op iedere plek stond voor een kapitaal aan spullen en ze sjouwden zich allemaal een breukom het heen en weer te brengen

We hebben een paar dagen aan deze kade gelegen, onder andere omdat we het vuurwerk op Quatorze Juillet wilden zien en als het begon te schemeren keken we steeds vol bewondering naar zwaluwen die af en aan onder de kade rand vlogen om dat ze daar blijkbaar hun nesten hebben. Pas de laatste avond realiseerden we ons dat wij waarschijnlijk al een paar dagen met onze 26 meter een aantal nesten geblokkeerd hadden de afgelopen dagen, we voelden ons wel schuldig op dat moment.

ze doken steeds weg onder die rand

Dat we in een wijnstreek zijn kan ons niet ontgaan, er zijn overal caves en champagne huizen en natuurlijk wijngaarden.

Een van de mooiste caves is toch wel deze met een mozaïek muur en een deur als een wijnvat. Wat jammer dat er dan zo'n lelijk reclamebord opgehangen wordt, er was ook een witte brief op de deur gehangen maar die kon ik weg photoshoppen,  het reclamebord is nog een stap te ver, misschien volgend jaar.

Dachten we nou toch echt dat we inmiddels genoeg geblokkeerde sluizen hadden gehad, maar nee hoor.

Weer op weg werden we al snel gestopt door de VNF, we konden niet verder want er lag een auto in de sluis.

We zijn afgemeerd en snel op de fiets naar de betreffende sluis gereden want zoiets moet je zien. We waren net op tijd om te zien hoe de auto er uit getakeld werd en vervolgens op straat te pletter viel omdat de kabel van de kraan brak.

Je hoeft je niet te vervelen op de Franse kanalen!

 

  

De duikers die nu toch al te water waren hebben gelijk de sluis schoongemaakt en met een emmertje werden de nodige brokken steen opgetakeld.

We liggen nu een paar dagen in Orconte, aan walstroom, zodat er lekker veel wasmachines kunnen draaien en er is een prettig schaduwrijk plekje om het blog te schrijven.

 

Van hier gaan we naar Parijs waar we de laatste week van augustus gereserveerd hebben, we hebben er zin in.

Meer daarover in het volgende blog.