Nogmaals Amersfoort-Utrecht en door naar Gent

Hoewel het onze bedoeling was om een aantal dagen in Diemen te gaan liggen voor er plaats was in Utrecht, pakte het anders uit. We hoorden, vlak voor we de Vecht op zouden gaan dat er kermis was in Diemen, naast de kade. Niet iets waar we nou veel trek in hadden.
We hebben even vaart geminderd, overlegd met de havendienst van Amsterdam en we kregen toestemming om aan de Veemkade in Amsterdam af te meren.
Vroeger was dat een wat onveilige onaangename plek waar wij, als Amsterdammers, niet graag hadden afgemeerd maar in de laatste jaren is die buurt helemaal opgeknapt en steeds mooier geworden en we hebben het er prima naar de zin gehad. 

We hadden wel een probleem met onze vuilnis, die hadden we opgespaard wetende dat er in Diemen een container staat, zo niet op de Veemkade. Even babbelen met de vuilnisophalers van de cruiseschepen resulteerde echter in de ophaaldienst speciaal voor ons langszij.

We hebben een bezoek gebracht aan het museum van de Werf Kromhout, ook al zijn we Amsterdammers daar waren we nog niet geweest.
We hebben een geweldige rondleiding gehad en de ene na de andere motor werd puffend en steunend gestart. Het plezier en de inzet waarmee alle, vrijwillige, medewerkers bezig waren was minstens zo indrukwekkend als de motoren zelf.

Eén van de motoren maakte vooral indruk omdat die gestaan had in een schip dat dezelfde afmetingen had als ’t Majeur. Qua hoogte zou het er bij ons niet in kunnen en de oppervlakte is niet veel minder dan die van onze machinekamer, lang leve de moderne mogelijkheden.

geen erg goede foto maar in dit geval geldt alleen size that matters

Half mei konden we in de Veilinghaven in Utrecht afmeren, via het Amsterdam-Rijnkanaal een paar uren varen. Voor ons was het wel heel leuk om zo Utrecht binnen te komen, we voeren alsof we gingen afmeren op de ligplaats die we gekocht hebben, maar waar voorlopig nog de Gerritje ligt (zie vorige blog) en gingen nu rechtsaf in plaats van links af. 

Wat we al wel wisten bleek zo nog eens heel duidelijk, het is niet alleen een leuke plek vanaf de wal gezien maar ook vanaf het water en als uitvalsbasis om te varen.
We waren helemaal tevreden.

 

De Veilinghaven bleek een erg leuke plek, midden in het centrum van Utrecht vlakbij het station en dus makkelijk om nog regelmatig contact te hebben met vrienden en familie en vooral onze kleinzoon, die gelukkig ook bij ons op bezoek kwam.

We hadden zelfs het genoegen om hem te logeren te hebben, iets waar we alle drie veel plezier aan beleefd hebben. ’s Ochtends met z’n drieën in bed is erg gezellig.

 In de Veilinghaven lag ook, voor de winter, het Statenjacht de Utrecht afgemeerd. Een replica van een historisch zeilschip uit midden 18^e eeuw. Statenjachten werden in de 80-jarige oorlog ingezet voor het vervoer van de bevelhebbers.

Een imposant schip maar gezien afmetingen en zicht vanaf de stuurstand meer geschikt voor open water dan voor kanalen. ’s Zomers varen ze op het IJsselmeer maar om daar te komen moesten eerst de mast en de vlaggenstokken platgelegd worden en hiervoor was een kraan nodig. Wij zaten eerste rang om het allemaal te aanschouwen.

Tijdens de periode in Utrecht heeft Michel een bevriende schipper geholpen om zijn Luxemotor, groter dan ’t Majeur en zonder boegschroef, van Antwerpen naar Meerkerk te varen. 

Michel ging aan boord als matroos om de touwen te bedienen (ook een nieuwe ervaring voor hem) maar had al heel snel van rol gewisseld met de kaptein. De prijs was helaas wel (inmiddels zo goed als genezen) letsel aan een hand maar aan het roer, zoals hier in de haven van Antwerpen, was toch wel erg leuk.

  

Bij het verlaten van Utrecht heb ik toch nog even een foto gemaakt van deze twee woonarken, er liggen heel veel woonboten in Utrecht, die ik toch een beetje bizar vind. Het lijkt net of men de bovenste verdieping van het huis waar de bewoners eigenlijk wilden wonen op een drijvend onderstel heeft gezet.

 

Terwijl ik dit schrijf varen we op de Schelde richting Gent waar we vanavond aankomen en een paar dagen blijven voor we naar Oostende gaan.

Er wordt aan de oever van de Schelde druk geklust aan bootjes waarvan de eigenaren erg blij zijn dat ze zeker weten dat het ook weer hóóg water wordt.

Maar……, zoals ik vorige keer ook al schreef, over Oostende meer in het volgende blog.

Amersfoort-Utrecht

Dinsdag 1 april was het zover voor ons, tijd om te vertrekken uit de haven van Amersfoort, de winter is voorbij en we beginnen aan een nieuw vaarseizoen.
We hebben genoten van alle sociale en culturele geneugten die het stadse winterleven te bieden heeft en de vele contacten met vrienden en familie.
Wat een verschil met vorig jaar toen het ijzig koud was en er nog sprake was van sneeuw en nu met stralend lenteweer en haast zomerse temperaturen.
Weliswaar vertrokken we vorig jaar een maand eerder maar daar lag het niet alleen aan.

de Kwekersbrug in Amersfoort, klaar om te openen voor ons

Het was een goede en wel bestede winter met een aantal memorabele hoogte punten, niet in de laatste plaats de geboorte van onze kleinzoon Nathan.
Begin februari zijn Michel en ik voor een vakantie naar Spanje vertrokken, de nodige medische winterperikelen waren achter de rug en goed afgesloten dus we konden er even tussenuit en de geboorte van Nathan was pas voor eind maart gepland.

we waren op het zuidelijkste puntje van Spanje, prachtig uitzicht op de overkant, veel meer hebben we niet gezien

We vertrokken maandagochtend maar waren dinsdagnacht alweer terug en in het ziekenhuis in Utrecht om kennis te maken met Nathan, hij had maling aan de planning van anderen.
Na de eerste schrik en zorg van zoveel weken te vroeg gaat het nu heel goed met hem en de bonus is dat we hem al die weken al meemaken voor we weer gaan varen. Spanje houden we tegoed.

Nathan, hier zeven weken oud en zijn moeder

Niet alleen buitenshuis gebeurde er van alles, zodra de hand van Michel na de operatie hersteld was is hij weer aan de slag gegaan. Uiteindelijk was er deze winter nog niet geklust.
Hij heeft de stuurboordhut onder handen genomen. Omdat we daar nog niet echt iets aan gedaan hadden was het een beetje ons rommelhok voor alles waar elders geen plek was en de bedden waar we plannen mee hadden maar nog niet gerealiseerd.
Nu is het een keurige kamer, mooie kastenwand met schuifdeuren en een hangkast waarvoor de laatste deuren uit de originele achterroef gebruikt zijn. Bovendien twee extra slaapplaatsen omdat de opklapbedden nu goed geplaatst en gefixeerd zijn. We hebben er een leuke (klein)kinderlogeerkamer bij.

opgeruimd, alles heeft een plek en is terug te vinden

de bunkbedden zijn opgeklapt achter het gordijn opgeruimd

Michel demonstreert dat de constructie stevig is

We zijn wel weg uit Amersfoort maar hebben tot nu toe maar een kilometer of vijf gevaren en liggen net buiten de stad op de Eem.
Vanwege diezelfde kleinzoon hadden we onze planning aangepast en blijven we de eerste weken in de buurt van Amersfoort voor we naar België gaan.

We besteden onze tijd nuttig en hebben de dekken geschilderd en alle planten weer verpot.

nieuwe antislip op de loopdekken

alle geklieder met aarde lekker buiten de boot

We hebben deze winter een snorscooter gekocht om onze actie radius op de wal wat te vergroten in de periode dat we varen. De bedoeling is dat ik ook zelf zal gaan rijden maar voorlopig heb ik mij beperkt tot achterop zitten. Ook Panache moet mee op de scooter en Michel heeft nu een proefritje met hem gemaakt in de nieuwe bak, Panache vindt het geweldig en blijft rustig zitten. Stel je nu voor dat ik er nog tussenin zit, allebei met een helm op, we zullen het nodige bekijks trekken.

de man en zijn hond

We genieten hier ook weer van het buiten zijn en in de natuur liggen, hoe leuk de stad ook is. Helemaal donker ’s nachts want geen straatverlichting. Geen stadsgeluiden maar het kwetteren van de vogels als je wakker wordt en van alles te zien op en rond het water en in de lucht.

een drijvend huis, onze nieuwe buren op de Eem

En omdat we nu toch zo dicht bij Amersfoort zijn kan kleinkind met zijn ouders nog gezellig op bezoek komen.

nog even genieten van zo dichbij zijn

Van hier gaan we naar Diemen waar we een paar dagen blijven liggen en dan varen we door naar Utrecht.
We kunnen een aantal weken liggen in de Veilinghaven in Utrecht, een erg leuke plek.
Voor het verhaal van onze nieuwe ligplaats zie het laatste blog van 2013

De Gerritje in Utrecht op "onze plek", nu zijn de bomen nog kaal maar straks......

uitzicht over de Vaartse Rijn vanaf het schip

Vanuit Utrecht gaan we half mei naar Oostende waar we, net als 2 jaar geleden, deelnemen aan het festival Oostende voor Anker. We vonden het toen erg leuk en hebben er ook nu weer veel zin in.
Meer hierover in het volgende blog.