Meerkerk-Amersfoort, via via via

route 2016

Op de valreep toch nog een laatste blog om het jaar af te sluiten.

Zoals ik in het eerste blog al schreef was dit, qua varen, niet ons meest interessante jaar. Toch hebben we wel heel veel gedaan en dat zag ik vooral ook toen ik de foto’s van dit jaar bekeek.

Omdat ik dit blog niet alleen schrijf voor degenen die hebben aangegeven dat ze het willen volgen, maar zeker ook als herinnering voor onszelf, nu toch nog een overzicht en vooral met veel foto’s.

Vanuit Meerkerk zijn we eerst naar den Bosch gevaren en hebben daar, zoals altijd , een paar leuke dagen door gebracht. Nu er geen commercieel verkeer meer door den Bosch mag varen is er ten zuiden van de stad bij sluis 0 zoveel plaats om af te meren dat je er altijd rustig terecht kan.

sluis 0 in Den Bosch, een grote bak water

De planning was om door de Belgische Kempen naar het westen te varen maar op het laatste moment besloten we eerder al af te slaan. We gingen over het Wilhelmina kanaal, we waren er nog niet eerder en in Lieshout hebben we familie wonen, 2 goede redenen dus.

het is voorjaar maar ziet er nog winters uit in Lieshout

Het was inmiddels eind april en behalve af en toe een aangenamere dag was het nog steeds guur en koud. Dat was ook duidelijk te merken aan de natuur maar het levert ook wel mooie beelden op. We hadden zelfs zo’n enorme hagelbui dat het hele schip wit zag alsof het sneeuwde en door de kou bleef het ook enige tijd liggen.

28 april, de hagel blijft lang liggen en het dek ziet echt wit

29 april, de kleine meerkoetjes komen tevoorschijn

Gelukkig waren er ook tekenen van voorjaar en gingen de temperaturen in mei langzaam stijgen zodat we met veel plezier konden genieten van de dorpen en plaatsen langs het Wilhelmina kanaal en van het Jazz festival in Breda

Jazz festival lekker buiten en dan de eerste rosé gelijk maar met brokken ijs erin

We zijn zelfs naar Oudenbosch gevaren, een mooi plaatsje aan het einde van een 2 kilometer lang (smal en doodlopend) zijkanaal van het Wilhelminakanaal. De toegang zag er zo smal uit dat we voor de zekerheid even met de havenmeester belden om te vragen of er een ligplaats voor ons was en of we er konden keren. Beide vragen werden positief beantwoord, geen probleem en het alternatief zou zijn 2 km achteruit door datzelfde kanaaltje.

de havenkom in Oudenbosch, mooi maar allemaal wel erg klein voor ons

Het was een mooie ligplaats en we konden er maar net liggen omdat de enige andere passant gelukkig aan boord was en zo vriendelijk was om op te schuiven maar keren was écht niet aan de orde in die havenkom. Maar, ja toen lagen we er al. Eerst maar even genoten van de omgeving en uiteindelijk na 2 dagen een stukje achteruit en daar kon Michel met erg veel heen en weer steken en gelukkig weinig boten in de jachthaven toch keren. Zo’n havenmeester heb je wat aan!

Leuk dat we er geweest zijn maar het was wel eens en nooit weer.

Daarna over ruim water naar Antwerpen om diesel te tanken en een paar dagen in de jachthaven daar. We hadden mazzel want het MAS, Museum Aan de Stroom, bestond 5 jaar en in het kader daarvan was er feest in en rond het museum. In die haven lig je aan de voet van het museum dus we hadden ook eerste rang uitzicht op het schitterende vuurwerk. 

Van Antwerpen door naar Gent waar we een soort mini rally hadden afgesproken met een aantal andere boten. Het gaf een mooi plaatje van fraaie schepen daar aan de Leie en was ook erg gezellig.

In het centrum van Gent met je eigen huis, iedere keer weer bijzonder

In colonne met de schepen uit Gent en diverse anderen die zich aansloten op weg naar Oostende voor het festival Oostende voor Anker. Dit vindt jaarlijks plaats en voor ons was het de derde maal ( we gaan om het jaar). Elke keer wel een leuk feest.

't Majeur, met de rode band, voor het station van Oostende

Tijdens het festival waren de weergoden ons goed gezind maar de dag dat we weg wilden was het erg guur, koud en harde stormachtige wind.

Na de eerste sluis, weer op buitenwater, dan weer een sluis van waar je in een groot bassin komt dat aan de andere kant begrensd wordt door een brug. We moesten daar blijven, mochten de brug niet door, want er was een bom uit WOII gevonden en die moest eerst onschadelijk gemaakt worden. Probleem was wel dat er eigenlijk geen plekken waren om goed af te meren en al helemaal niet om op de kant te komen vanwege de enorm hoge kades. We hebben daar twee dagen liggen klappen tegen de kant, vanwege de harde wind en hadden geen idee wat er daarboven op de kant eigenlijk gebeurde. We hoorden af en toe wat sirenes en zagen politieauto’s rijden. Na twee dagen kregen we de melding dat de brug éénmalig even open zou gaan en we (inmiddels ongeveer 6 schepen) moesten in gesloten colonne zo snel mogelijk de volgende drie bruggen passeren.

We dachten in een soort oorlogsgebied te komen maar niets was minder waar. Zodra we iets meer van de omgeving konden zien bleek er niets aan de hand, iedereen deed boodschappen, liep en fietste rond en het leven was gewoon doorgegaan. We hebben nooit gehoord of begrepen wat er nou aan de hand was.

guur, koud, aan lager wal en heel hoge kades, brrrrr

in gesloten kolonne door de brug maar waarom?????

We, ’t Majeur en onze vrienden met de Linquenda, kwamen bij de Merelbeke sluizen waar we tussen de grote jongens hebben overnacht voor we de volgende dag met het goede tij mee de Schelde op gingen.

Pas toen we in de sluis lagen en al aan het schutten waren meldde de sluiswachter ons dat we wel rekening moesten houden met stevige mist op de Schelde, beetje laat.

Terug was erg lastig en het leek pal na de sluis wel mee te vallen dus we zijn door gegaan maar het werd wel erg slecht zicht, niet leuk maar hebben we dat ook eens meegemaakt.

Linquenda en 't Majeur voor sluis Merelbeke, goed zicht

Linquenda en 't Majeur na sluis Merelbeke, andere koek

Rechtstreeks door toen naar Meerkerk waar we een lange periode konden afmeren op de vaste plaats van andere vrienden die zelf met hun boot weg waren en ons niet alleen de ligplaats maar ook hun huis ter beschikking hadden gesteld.

Alle ruimte om in Meerkerk af te meren

Heerlijk voor ons om een keer, in de zomer, een vaste plek te hebben in Nederland. We hadden een heel programma voor de komende weken, vooral veel werken en daarna nog een beetje varen. 

Wat hebben we zoal gedaan:

Alle houtwerk van het stuurhuis opschuren en lakken, periodiek onderhoud.
Vloer in de woonkamer schuren en lakken omdat we nu niet aan boord wonen.

ondanks de vele regen moet het werk doorgaan

na al die jaren knapt het wel op

In de tuin van het huis een familiefeest organiseren vanwege een aantal bijzondere verjaardagen en waar ik me vooral op verheugde weer eens genieten van een huis met tuin.

Alles is wel gelukt, behalve dat laatste want de maand juni was een van de koudste en natste sinds lang. Er was één dag mooi genoeg om buiten te zijn en dat was de dag van het familie feest, pheeeewwww wat een geluk.

ieder genoot en op zijn eigen manier

de oudste en jongste van het familiefeest

Vanuit Meerkerk zijn we heen en weer geweest naar Vreeswijk waar we bij de Museumwerf op de helling gingen voor de keuring van ons certificaat, een soort APK iedere zeven jaar en dan gelijk ook wat onderhoudswerkzaamheden.

't Majeur op het droge

de kraan van boord gehesen om eens goed onderhanden te nemen

en de eerste beschadiging gelijk na terugplaatsen, zo is het werk nooit klaar

Michel de bovenkant en op de ladders

Rebecca de onderkant en vanaf de grond

Een belangrijk ding was de vast gelopen spudpaal, het probleem dat bij ons bezoek in april niet was opgelost (zie deze link: spudpaal).
De paal is er weer uitgehaald maar nu, op het droge kon ook de binnenkant van de buis geïnspecteerd worden.
NIETS te zien en ook niets op de grond gevallen bij het verwijderen van de buis. Rara wat was er aan de hand.
Grondige inspectie, veel discussies, iedereen een mening (meesten verschillend) en nog meer inspectie en discussie. Conclusie: de paal is misschien een ietsie, heel klein pietsie krom; maar niet zo dat hij klem komt te zitten.
Ergo niets aan de hand maar het probleem is er nog steeds, hij zit klem in de buis.
Toen had iemand een briljante gedachte, op de buis zitten kunststof doppen die voorkomen dat de buis gaat ‘rammelen’. Als we die een heel klein beetje afschaven is mogelijk de blokkade opgeheven. BINGO, probleem opgelost. Terug naar Meerkerk.

de paal is eruit, aan de binnenkant is niets te zien, behalve dan zicht op Michel daar beneden

eureka de doppen worden afgeslepen

Na het verblijf in Meerkerk gingen we wéér naar Vreeswijk waar het laatste weekend van juli de reünie van de LVBHB (Landelijke Vereniging tot Behoud van het Historisch bedrijfsvaartuig) was georganiseerd.

Langs de kades in Vreeswijk lagen in het Merwedekanaal en de historische haven zeker 200 schepen en gedurende drie dagen was er overal in het dorp feest.
Ter afsluiting gingen ongeveer 50 schepen door de Koninginnesluis naar de Lek, waar een vlootschouw werd gevaren voor alle kijkers op de kant.

het Merwedekanaal in Vreeswijk, zo'n 200 schepen

vlootschouw op de Lek

Wij hadden besloten dat we, liever dan alsnog door Nederland gaan varen zoals oorspronkelijk de bedoeling was, rustig aan nog meer klusprojecten wilden oppakken, we waren nu toch bezig.
We hadden geregeld dat we nog een paar weken in Vreeswijk konden blijven.

Het was inmiddels wel echt mooi en warm zomerweer geworden en we kregen ook wel een beetje vakantiegevoel op de leuke plek waar we lagen.                

met  het ponton van de werf omvaren naar waar we zijn afgemeerd, lekker bootkloten

ook Panache vindt alles wat met het kleine bootje te maken heeft erg leuk

Omdat we nu alle tijd voor het werk hadden hoefden we geen hele lange dagen te maken en konden het ook afwisselen met leukere dingen zoals vrienden bezoeken en in België een eindje met ze meevaren en dagtripjes maken

toch nog even gevaren, op de Sambre

een daje uit en dan onze foto in het plaatselijk dagblad, hoe beschermen mensen zich tegen de zon

En dan weer even hard aan de slag om

de badkamer achter een makeover te geven

wieltjes maken onder de tuin omdat alle dekken goed geschilderd moeten worden

Zodat we daarna

een paar dagen naar Dordrecht konden om ook daar van een muziek festival te genieten

Om vervolgens nog even

ook de koekoek helemaal kaal te halen en opnieuw te lakken

en dan behalve de dekken ook de boeg te schilderen

Dit is bij lange na niet de complete lijst van wat we gedaan hebben en er is nog meer te doen.
We hebben ons certificaat vernieuwd, het schip ziet er tip top uit en we voelen ons voldaan.
Ik he gezegd dat dit de laatste keer was dat ik de buitenkant van het schip heb geschilderd maar Michel sluit niet uit dat hij het volgende keer nog eens doet, we zullen zien.

En natuurlijk was een groot voordeel van in Nederland zijn en dan ook nog zo centraal dat we regelmatig contact hadden met vrienden en familie en niet in de laatste plaats dat de kleinkinderen op bezoek kwamen.

Quinten en Nathan

En toen besloten we dat het genoeg geweest was, we kunnen niet zeggen dat we klaar waren maar voorlopig zijn we er wel even klaar mee.

Er was voldoende tijd en zin om nog een eindje te varen en we zijn dus alsnog een rondje gevaren over de Hollandse IJssel en dan via de Lek terug naar Vreeswijk

Dat hadden we in 2010 ook gedaan en we hadden er goede herinneringen aan. Dat klopte nog zeer, het is smal en veel manoeuvreren, niet geschikt voor het hoogseizoen als het er heel erg druk is met pleziervaart, maar prima in September.

het is toch al smal op de Hollandse IJssel maar helemaal als het vol ligt vanwege een reunie van slepers

in de buitenhaven van Schoonhoven

Tenslotte via de Vecht terug naar onze vaste winterstek in de Eemhaven van Amersfoort.
We hebben onze activiteiten hier weer opgepakt en genieten we van de geneugten van het winterleven.

Zoals bijvoorbeeld (met de auto) een paar dagen naar het Moezelgebied (omdat we daar met de boot nog steeds niet geweest zijn) waar we genoten van de prachtige herfstkleuren en bijzondere kastelen.

prachtige kleuren, de druiven zijn al geoogst maar het blad hangt nog

We zijn ons nu aan het voorbereiden, kaarten kopen, overleggen, plannen en boeken lezen, op de reis van het komende seizoen.

Wat al langer op ons verlanglijstje staat gaan we nu ook doen: naar Duitsland en dan vooral de meren rond Berlijn en Berlijn zelf.

Meer hierover in de blogverslagen van volgend jaar, dan heb ik in ieder geval weer iets te melden over een gebied dat voor onszelf nog onbekend is.

Voor nu wens ik de lezers van dit blog alle goeds voor het nieuwe jaar en tot 2017!